Spriet, de meikever

Onze aardbol krioelt van de prachtige diertjes, zowel boven als onder de grond. Spriet, de nieuwsgierige meikever trekt de wijde wereld in, en maakt er kennis met tal van andere diersoorten. Zo leert hij enorm veel over het leven van die kleine wezens. In dit boek lees en leer je over het mooie leven van een meikever, of je nu jong of zéér jong bent.

Louis wil met dit boek het volk, en vooral de jeugd leren dat onze aardbol vol zit met prachtige insecten. Hij is er van overtuigd dat insecten vaak aanzien worden als vieze beesten, en dat men niet meer nadenkt over de invloed van deze wezens op moeder natuur. Om alvast het goede voorbeeld te geven, heeft hij met zijn verhaal al zijn kleinkinderen weten te motiveren om de mooie tekeningen van alle hoofdrolspelers in dit boek, te tekenen of in te kleuren. Louis weet zeker dat ze de jonge lezertjes een duidelijk beeld zullen geven van deze prachtige diertjes.

Larve gaat weer verder met graven. Hoe dichter ze bij de aardkorst komt, hoe aangenamer de lekkere warmte van het losse zand wordt.
Oei! Wie zou dat daar zijn, die zit te eten aan de malse wortels van de graszoden, denkt Larve bij zichzelf. Dat lijkt wel familie van mij te zijn.
“Zeg, broertje…”
“Ik ben jouw broertje niet”, antwoordt de vreemdeling nuchter.
“Wie ben jij dan wel?”, vraagt Larve voorzichtig.”
“Ik ben Glim, een glimworm en jij, wie ben jij dan wel?”
“Ik ben Larve, ik ben op zoek naar wat eten.”
“Wel, dat komt goed uit, eet gerust wat mee, er is meer dan genoeg hier.”
Larve proeft voorzichtig van de witte graswortels.
Wat is dat toch een lelijk mormel, denkt de glimworm bij zichzelf. Dat is voorzeker geen familie. Moet ge haar zien: acht lange poten met scherpe haken, een rossige kop en bovenlijf. En dan nog een paar grote antennes op haar hoofd. Het lijkt wel een horzel of zoiets.
“Ik vind die graswortels helemaal niet lekker hoor, Glim. Ik ga weer op zoek naar wat anders. Tot ziens, Glim.”
“Tot ziens, Larve en… let op voor meneer Mol. Hij kan je zo naar binnen slokken.”
“Mol? Wie is Mol dan wel, Glim?”