Mensen op slippers en in korte broeken stonden te bibberen in de regen. De kleding uitgifte verliep chaotisch.
Het was voor de vrijwilligers een eerste ontmoeting met vluchtelingen. Je zag de moeheid, verslagenheid en wanhoop op de gezichten. Er werd verschillend gereageerd op de kleding die ze kregen. Ze waren dankbaar, zenuwachtig, geneerden zich of waren ontevreden over wat ze kregen. Het was ook een lastige situatie. Een lange rij mensen die eigenlijk alles nodig hadden om zichzelf en hun kinderen te kleden.
De contacten met de vluchtelingen waren leuk. Er kwamen mannen helpen met het plaatsen van tafels voor de kleding. Ze waren blij dat ze iets konden doen. Dit was even een afwisseling van hun dagen, die bestonden uit lopen, wachten en zorgen maken. De communicatie verliep in het Engels en met handen en voeten. Er waren onder de vrijwilligers ook Arabisch sprekenden. Zij hielpen met vertalen en uitleg geven. Soms kwamen er jongeren helpen, blij dat ze wat mochten doen. Een jongen uit Afghanistan liep vrolijk rond, hielp met tillen van zakken en vertelde dat dit de eerste keer in weken was dat hij zich weer even zichzelf voelde.