Het echte eeuwige taboe

Het echte eeuwige taboe is een boek voor jongeren in de jeugdzorg die op zoek zijn naar gehoor. Zij komen terecht in moeilijke situaties waarbij soms geen uitweg lijkt te bestaan.

Dit boek schets een licht op de harde en wrede omstandigheden waar jongeren, die een bepaalde ‘basis’ missen, in belanden. Stijn is zo’n persoon die al reeds op heel jonge leeftijd in contact kwam met jeugdzorg.

Hij vertelt zijn verhaal in dit boek op een zo eerlijk en open mogelijke manier zodat hij hoopt dat nog meer jongeren of reeds volwassenen zich geroepen voelen om hun verhaal naar de buiten te brengen.

Stijn Borms woont in de regio van Leuven. Hij komt uit een gebroken gezin en heeft zelf ervaring met jeugdzorg.

Borms werd gemotiveerd om te gaan schrijven door een zaak van een jongere die uit een instelling kwam en doodvroor, eenzaam en alleen, in een tentje. Veel vragen rezen toen op in verband met hulp vanuit de jeugdzorg. Hij heeft toen enkele verhalen van jongeren verwerkt tot deze roman.

Ik weigerde ook niet, was dit omdat ik het zelf ook wilde? Durfde ik niet te weigeren? Wie weet het?
Het gevoel van de daad, de geur en de hele sfeer eromheen waren heel vreemd. Ik kan ze tot op de dag van vandaag nog steeds terughalen. Na afloop bukte ze zich naar mij toe en zei me dat ik moest zwijgen, dat ik het zelf ook wilde omdat ik een erectie kreeg. Ze probeerde me te overtuigen dat omdat ik er een erectie van kreeg ik het leuk vond.
Omdat ik opgewonden was dat het “oké” was. Ik heb het nooit durven vertellen maar sindsdien zou seks een groot deel van mijn leven uitmaken.

Ik zat met vragen, waarom is dit gebeurd? Vond ik het wel leuk? En is er nog meer…?
Ze heeft mij daarna nog drie keer komen “bezoeken”.
Ik heb sindsdien altijd al een affectie gehad voor oudere vrouwen.
Zij gaf mij eigenlijk, op dat moment, het gevoel van appreciatie, genegenheid en affectie die ik van huis uit nooit heb gekregen. De afwijzing en onappreciatie die ook in Vilvoorde overheersten werden weggenomen op dat moment.
Beetje op een verkeerde manier, maar toch, ik werd geapprecieerd. Eerlijk? Het voelde fantastisch om “aantrekkelijk” gevonden te worden. En ja, ook mannen kunnen misbruikt worden!