Romantiek aan de Chobe
en andere bijzondere reisverhalen

‘Romantiek aan de Chobe’ van Herman Clevis is geen liefdesromannetje, maar één van de bijzondere reisverhalen die hij schreef naar aanleiding van een aantal grote reizen door onder andere Afrika en Azië. Voor iedereen die van reizen houdt en van verhalen. Het is geen reisgids maar vertelt over bijzondere belevenissen tijdens zijn reizen. Amusante verhalen die heerlijk weglezen en zich prima lenen als momentvullers. Even lekker wegdromen, je in verre landen wanen en meeleven met de auteur en of het nu over mensen, dieren of dingen gaat, de auteur beschrijft het allemaal met een kwinkslag, waarbij hij af en toe de vinger op de zere plek legt.

Herman Clevis (1949) woont in Budel en werd een aantal jaren geleden geconfronteerd met de ziekte van Parkinson. Dat weerhield hem er echter niet van meerdere grote reizen te maken, waarvan die door vijf landen in zuidelijk Afrika het absolute hoogtepunt vormde. Zijn verhalen over zijn belevenissen tijdens deze reizen zijn amusant, met soms een belerende ondertoon.

Daar waar de Chobe-rivier de grens vormt tussen Zambia en Botswana maakten we een boottocht. We zaten helemaal vooraan op de boot en hadden een prachtig zicht op de rivier. Onvoorstelbaar veel wild was er te zien: waterbuffels, nijlpaarden, giraffen, krokodillen, olifanten en ga zo maar door. De boot naderde de dieren soms tot op enkele meters en dan werd de motor uitgezet, zodat we rustig konden kijken en het geluid van de motor de dieren niet stoorde. Ik vond het maar eng zo vlakbij een kolos van een nijlpaard. We weten allemaal hoe snel die logge beesten kunnen zijn. Motor starten, achteruitvaren, dacht ik, dan is hij al lang bij ons. Gelukkig bleef hij zacht knorrend op zijn plek liggen en voelde hij zich niet bedreigd. Olifanten zijn er in het Chobe National Park meer dan genoeg en ook tijdens onze boottocht zagen we heel wat van deze imposante dieren. Vooral de kleintjes zijn erg schattig. We zagen een hele rij olifanten de rivier oversteken. Dieren kunnen veel gemakkelijker de grens over dan wij, schoot het door mijn hoofd. Inmiddels begon de middag ten einde te lopen en zat ook onze boottocht er bijna op, maar de gids had ons nog een mooie zonsondergang beloofd en dat zou er een worden die ik nooit meer zal vergeten. Je zag de hemel verkleuren naar geel en toen gebeurde het.