Lekker chillen
Christelijke columns en gedichten over de vrede en vreugde die Jezus geeft

Gezegend

Je hoort mensen vaak zeggen dat ze met iets gezegend zijn, bijvoorbeeld met een goed gehoor, een lieve partner, een goed verstand en vul maar in. Als ik moet zeggen waar ik mee gezegend ben kan ik een hele lijst opnoemen, met een hart dat overloopt van dank aan God. Maar natuurlijk heeft iedereen wel een verlanglijstje. Op mijn verlanglijstje staat een zachte stem. Als ik de registers opentrek weet iedereen op een afstand van drie huizenblokken van mijn huis verwijderd dat Gerry in the house is. Als je voor de klas staat kan het reuze handig zijn als je een harde stem hebt, maar pedagogisch is het niet en effectief al helemaal niet. Als ik de klas stil wilde hebben ging ik zo zacht praten dat ik bijna fluisterde. En luisteren dat de bengeltjes dan deden. Ze zaten ‘mei sawn pear earen te harkjen’ (vertaal: met zeven paar oren te luisteren) om het maar eens op zijn Fries te zeggen.

Nu zeggen andere christenen vaak tegen me dat ik tevreden met mijn stem moet zijn, want ik ben precies zoals God me bedoeld heeft en ze hebben natuurlijk gelijk. Maar leuk is het niet als je denkt dat je zacht praat en als je man zegt: “Ger, ik sta naast je, je hoeft niet zo te schreeuwen.” Of als je kinderen al kreunend zeggen: “Maahaammmm, we zitten in hetzelfde vertrek hoor”, of ook heel hard gaan praten en doen alsof je doof bent en in een verpleeghuis zit. “Nou mevrouw Buitenwerf, zal ik even een fruithapje voor u gaan maken?” Natuurlijk lach ik dan als een agrariër die nodig naar de tandarts moet, maar ondertussen stuur ik even een whatsappje naar Boven met de vraag: “Heer, had U me nu niet een prachtig, beschaafd, zacht sopraantje kunnen geven in plaats van die lelijke harde alt?”