Oom August
Een erfenis van miljoenen dollars, maar wie wil ze hebben?

Een schatrijke oom wordt in Salt Lake City vermoord. Zullen Peter, Hanna en Ruud miljoenen dollars erven? Dat lijkt het geval totdat Peter de tot dan toe onbekende broer van zijn overleden vader ontmoet. Peter komt achter het grote drama dat zich tijdens de Tweede Wereldoorlog in zijn familie heeft afgespeeld. Dit drama krijgt twintig jaar later een spannend vervolg.

Waarom werkten de Verenigde Staten niet mee aan de uitlevering van oorlogsmisdadigers? Hoe kon een proces tegen de moordenaar van oom August daar verandering in brengen? Tegen deze achtergrond bloeit een fantastische liefde op tussen Peter, een product van de jaren zestig en getalenteerd honkballer, en de tien jaar oudere mooie Maria, die aan het begin staat van een veelbelovende zangcarrière.

En zo zit ik, terwijl de begrafenis van oma is gevorderd tot de koffie en de cake, in een café op de Middenweg aan een tafeltje met tegenover mij oom Wim, terwijl de vrouw die ons koffie brengt, pappa heeft gekend van zijn lagere school.
We kijken elkaar lang aan. Ik zie de kopie van pappa, een paar jaar ouder dan dat pappa is geworden. Hij glimlacht naar mij, ik vind hem sympathiek. Ik denk dat ik van hem net zo veel kan houden als van pappa. Wat is dit bizar. Dan vraag ik hem of hij weet dat pappa is overleden en hoe dat is gegaan.
De lach verdwijnt van zijn gezicht en met zachte stem antwoordt hij: ’Ja jongen, daar weet ik alles van, dat heb ik gehoord van tante Rini.’ Hij vertelt dat, altijd wanneer hij in Nederland is, hij op bezoek gaat bij tante Rini op de Amstelkade. Nooit bij zijn moeder, omdat zij hem niet meer wilde zien.
‘Waarom wilde u en pappa elkaar niet meer zien? Hadden jullie erge ruzie?’
Dezelfde vraag had ik vaak aan pappa gesteld. Hij wilde nooit antwoorden. Zou zijn broer dit nu wel doen? Dat doet hij, uitvoerig. Het kwam eigenlijk doordat pappa goed kon leren en oom Wim niet. Pappa deed de HBS met gemak. Daarom had hij ook geen last van hun wrede vader. Oom Wim kreeg altijd de volle laag. Zij broer steunde hem daarin nooit. Hij vond, dat Wim op school beter zijn best moest doen, dan waren er geen toestanden thuis. Pappa werd het lieverdje van zijn ouders, hij mocht leren pianospelen, mocht mee naar het Concertgebouw, kreeg grotere verjaarscadeaus en nog veel meer. Maar oom Wim veranderde niet. Daarvoor is hij te eigenwijs. Toen hun vader zelfmoord pleegde gaven zijn moeder en zijn broer oom Wim daarvan de schuld.