Kapoentje en andere verhalen

‘Jitske zei niets, legde langzaam haar lepel neer, stond op, pakte haar jas,
strompelde op haar hoge hakjes het smalle zoldertrapje af en vertrok.
Zonder iets te zeggen.’

Een passage uit het soms hilarische nieuwe boek van Ype Swart. Na het succesvolle ‘Koffie met kaas’ (2017) weet hij ons wederom te vermaken met zijn heerlijke humor en soms ook te ontroeren met zijn prachtig geschreven korte verhalen. Met onderwerpen uit zijn geweldige jeugd, zijn werk als fysiotherapeut en zijn turbulente studietijd verveelt dit boek nooit. Na ieder verhaal is het moeilijk het neer te leggen, want je wilt verder lezen!

Op de HBS scoorde Ype al hoge cijfers met zijn opstellen. Het schrijven ging 'vanzelf' en ook na zijn studie fysiotherapie ging hij ermee door. Begin tachtiger jaren schreef hij een aantal toneelstukken. Met een eenakter, door hemzelf geregisseerd, won 'Het zoldertheater' de tweede prijs op het prestigieuze Eenakter- Festival in Rotterdam. Twee jaar geleden vond hij pas de tijd om een aantal van zijn korte verhalen te bundelen in het boek 'Koffie met kaas' (Boekscout). De positieve reacties op dit boek motiveerden hem een vervolg te schrijven.

Vakantie

"Jij gaat mee naar Griekenland!" Ze zei het alsof dat al een uitgemaakte zaak was. Ik wist van niks. Ik zat mijn boek ‘koffie met kaas’ te signeren op een boekenmarkt toen zij met haar moeder langsliep. Een meisje van een jaar of 15 met syndroom van Down en grote blauwe vragende ogen. Ze vond mij wel een acceptabele reisgenoot. "Sorry, maar ik kan niet mee, ik moet volgende week werken" zei ik, daar ik even geen ander antwoord wist. Ze kwam heel dicht bij me staan. Haar moeder liet haar even begaan. "Wat doe je?" vroeg ze kijkend naar mijn tafeltje waarop een paar boeken lagen. "Ik heb een boek geschreven en dat kunnen mensen kopen" zei ik en besloot het niet te ingewikkeld te maken. "O", was haar antwoord, maar of ze het begreep weet ik niet. Haar moeder trok haar mee met zachte dwang. "Maar je gaat wel mee naar Griekenland?", probeerde ze weer, en ze klonk nu wat wanhopiger. "Die meneer gaat met zijn eigen familie op vakantie", zei de moeder met een verontschuldigende glimlach naar mij en trok haar mee. Het meisje keek nog even om. Ik zwaaide stiekem en kreeg trek in een Ouzootje.