Erfenistwister

Steven werd wakker na een avondje uit in een kamer dat vreemd voor hem was. Hij kan zich niets meer herinneren van de bewuste avond. En gaat dan ook tijdens zijn wekenlange ontvoering op zoek naar de waarheid. Wat doet hij hier? Waar is hier juist? Wie heeft hem in deze bizarre situatie gebracht en hoe kan hij hieruit ontsnappen? Doorheen zijn verblijf vindt hij steeds meer aanwijzingen om tot de waarheid te komen. Maar zal hij de volledige waarheid kunnen achterhalen en kunnen ontsnappen uit de klauwen van de hebberige ontvoerders?

Nathalie Van Dender (1995) is een student die haar studies heeft moeten staken door een plotse spoedoperatie. De tijd die hierdoor vrijkwam zette haar aan tot schrijven. Het begon als tijdverdrijf met een kort verhaaltje, dat steeds groter werd en uitmondde in een boek. Ze las altijd graag misdaadromans en thrillers en wilde dan ook graag zelf eens eentje schrijven.

Zonder gsm of identiteitskaart zou hij nooit ver komen als hij wilde ontsnappen. Maar waarom? Wat kon hij bieden aan de mensen die hem gevangen hadden genomen? Hoe kon het dat deze mensen hem te pakken hadden gekregen? Hij keek opnieuw naar zichzelf in de spiegel. Hij trainde vier keer per week in de fitness, had een goede conditie en een afgetraind lichaam. Hoe kon het dat hij zich niet verweerd had tegen de ontvoerders? Of had hij dit wel maar waren de ontvoerders sterker dan hem? Als dat zo was, kon hij beter niet proberen te ontsnappen want dan zou hij nooit de buitenkant van het gebouw, waar hij zich in bevond, bereiken. Hij kon beter nog even afwachten. Hoe lang zat hij er eigenlijk al? Zouden zijn ontvoerders hem iets van eten komen bezorgen of informatie geven? Hier kon hij beter op wachten zodat hij de situatie waarin hij beland was beter kon begrijpen en hierdoor een betere oplossing kon vinden. Innovatieve en creatieve oplossingen vinden was een van zijn sterkste kanten. Dat had hem in de beroepswereld al meerdere malen uit de nood geholpen en hem nadien de vruchten afgeworpen. Hij ging opnieuw op het bed liggen en probeerde nog wat te slapen zodat de tijd sneller voorbij zou gaan. Hij ging op bed zitten en bekeek het onopgemaakt bed waar hij nog niet zo lang geleden in was wakker geworden. Thuis sliep hij steeds naakt, maar dat kon hij hier beter niet doen. In zijn ondergoed slapen leek hem een beter alternatief. Hij trok zijn kleren, die hij nog maar net had aangetrokken, opnieuw uit en kroop onder de lakens. Hij had zijn kleren mooi opgeplooid op de stoel gelegd alvorens hij in het bed kroop. De warme gloed van de lakens deed hem even vergeten waar hij was. Het duurde niet lang voor hij de slaap opnieuw kon vatten.