In een oogopslag

Het was vier jaar geleden dat Alisiah’s leven zich in één twist omdraaide...
Na de dood van haar moeder en vader verlaat ze LA en verhuist naar Tom, haar oom in Texas.
Hoewel Alisiah degelijk niet op zoek was naar een liefde om zich in haar leven te vullen, loopt ze de onweerstaanbaar knappe Jackson Arch letterlijk tegen het lijf.
Maar wat als alles niet zo is als wat het lijkt en de liefde, romantiek en spanning een ongemakkelijke wending neemt en alles eventjes te veel wordt?
  Liefde, romantiek, familiedrama, motorbende en liefde in een oogopslag.

Jaimy Pijnen (2001) is geboren in Tilburg, maar opgegroeid in het mooie Twente. Al vroeg begon ze met het uiten van haar creativiteit door te tekenen en verhaaltjes te verzinnen.Het echt publiceren van een boek is altijd al haar grootste droom geweest en tot de dag van vandaag is ze daar druk mee bezig.
Hoewel ze zichzelf vaak achter de computer bevindt, is het zelf vasthouden van een boek ook een echte musthave van Jaimy en een beetje countrymuziek erbij tijdens het schrijven? Dat is nooit mis!
Genieten!

‘Dans met me.’
Bijna liet ik de fles uit mijn handen vallen toen ik hoorde wat Jackson van mij vroeg. Hij liep naar me toe en stak zijn hand uit.
‘Dansen. Met jou?’ Voorzichtig plaatste ik de fles terug op de tafel en keek omhoog naar Jackson.
‘Ja. Met mij.’ Hij keek me verwachtingsvol aan.
Zijn ogen fonkelden prachtig door het vuur in de open haard, ik keek daar liever naar.
‘Ik dans niet.’ Verzekerde ik hem en nam een slok van de wijn.
‘Oh, maar vandaag wel.’ Het bleek dat ik geen keuze had, Jackson had de keuze al voor me gemaakt.
Nadat ik het glas terug had gezet op de tafel pakte hij me bij mijn hand en hielp me omhoog.
Het liedje van Noah Gundersen First Defeat speelde op de platenspeler en ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk nu ik zo dicht tegenover Jackson stond.
‘Jax- ‘
‘Volg gewoon mijn voeten.’
We stonden voor de open haard en Jackson leidde me voorzichtig door de passen heen. ‘Vergeet geen adem te halen. Ik wil je langer dan vandaag.’ Zijn opmerking raakte me vanbinnen. Ik kende hem nog maar twee dagen maar het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Het voelde vertrouwd, zoals we rustig aan het dansen waren. Mijn hoofd rustte tegen zijn gespierde borst aan en mijn armen had ik om zijn schouders heen geslagen.
‘Zie je, het lukt best,’ fluisterde hij in mijn oor.
Ik grinnikte.
We dansten een aantal minuten zonder wat tegen elkaar te zeggen en elke seconde werd ik wat losser.
Het was fijn.
Jackson maakte wat ruimte tussen ons en ik was blij met hoe hij wat minder charmant was, die kant van hem sprak me ook wel aan.
Ik liet mijn handen van zijn schouders glijden en deed een poging om terug te lopen naar de bank maar alleen was hij niet van plan me te laten gaan.