Vliegende cijfers
Een autobiografie over de waarheid van anorexia

Ze heeft een eetstoornis, maar laten we er niet teveel aandacht aan schenken. Het zal vast bij puberaal gedrag horen. Het gaat wel weer over. Of niet?

Sanne Vani (1997) heeft anorexia gekregen toen ze nog maar elf jaar oud was. Een schoolleven zoals het hoorde zat er niet in. Dit kwam door de opnames en therapieën, wat gelukkig geen tijdsverspilling is geweest. Want nu begrijpt ze waar een eetstoornis vandaan kan komen, wat het doel is, en waarom het vaak in stand wordt gehouden door de patiënt zelf. Al van jongs af aan verslond ze leesboeken, en daarnaast schreef ze zelf verhaaltjes op papier. Dit boek is geen verhaaltje, maar waarheid. De waarheid is hard, maar maakt wel vrij.

Het bleek een diëtiste te zijn. (Nederlandse) taal spreekt mij altijd aan en toen ik tegenover de diëtiste zat, schoot het spreekwoord ‘wie niet sterk is, moet slim zijn’ door me heen. Ik dacht slim te zijn door helemaal niets te zeggen. Uiteindelijk heb ik ook niets gezegd, wat natuurlijk nog meer reden was voor mijn omgeving om mij naar de socialevaardigheidstraining te laten gaan.

Baat het niet, dan schaadt het ook niet, toch? Ik leerde er wel nieuwe dingen die ik zelf nog niet wist. Maar ik zou het uiteindelijk zelf ook wel ontdekt kunnen hebben, zoals andere klasgenootjes die niet naar de training gingen. De reden dat ik stil en teruggetrokken was, had niet veel te maken met een achterstand in de sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik wou graag aangeven wat me dwarszat, maar taalkundig kon ik me nog niet goed uitdrukken omdat ik jong was, en laat staan dat ik in het echt tekst en uitleg kon geven.

Laat het lekker over je heen komen, niemand kan je iets aandoen. Niemand weet hoe sterk je bent, niemand gelooft in je, dat blijkt wel uit het feit dat je naar deze socialevaardigheidstraining moet. Trouwens, sterk ben je niet. Want anders at je ook niet. Het is vanaf nu jij en ik. Ik maak je sterk. JE BENT ZO DIK EN LELIJK EN VOL EN WAGGELEND EN WALGELIJK.

Als je dit soort kreten altijd maar hoort, behalve wanneer je slaapt, kún je ook niet sociaal zijn. Eigenlijk was de anorexiastem hier al actief, een waakzame stem. Het was tevens een (sluip)moordenaar.