Leuke korte verhalen met een grappige humor erin. Zeer goed geschreven hopelijk volgen er nog snel meer boeken .
Wie lacht om een uitzendkracht?
Hilarische verhalen over lopendeband- en ander productiewerk
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Tijdelijke medewerker of voer voor de vaste fabriekslolbroeken? Voor de meeste studentjes die in de jaren zeventig hun studiegeld wilden aanvullen, geen moeilijke keus. Een uitzendkracht moest niet terugschrikken voor - op zijn zachtst gezegd - merkwaardige taken en nog vreemdere werkomstandigheden. Het compleet genegeerd worden door de vaste krachten was niet zo’n zeldzaamheid als het zou moeten zijn. En als je al werd opgemerkt, was het vaak om als lijdend onderwerp van de bedrijfsgrapjes te dienen. Henry van Zuijlen heeft het in Brabant ondergaan en kon er gelukkig de gein van inzien. In Wie lacht om een uitzendkracht? laat hij zien dat humor ook in de fabriekshal voor het oprapen lag.
Over de auteur
Henry van Zuijlen (1958) heeft een roerig werkverleden. Na een weinig inspirerend jaartje MAVO, gevolgd door twee rampzalige LTS-seizoenen, begon hij aan een omscholing voor zijn ware passie: Vormgeving in de reclame. Maar pa Van Zuijlen vond dat gefröbel op papier van zijn zoon geen investering waard. Dus ging Henry, ondernemend als ie is, op zoek naar een andere financiële injectie. En vond die helaas achter de lopende band. Wat uiteindelijk toch een ‘happy end’ kent in de vorm van dit boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402250091 / 978-94-022-5009-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-12-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 202
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De klant was een van de grootste elektronicaproducenten van Nederland. Eindelijk een product waar ik een lekker gevoel van kreeg. En mogelijk hadden ze voor noeste hardwerkende uitzenders een kortingsregeling. Mijn lijstje was op dat gebied schier eindeloos.
Daarom was de deceptie des te groter toen ik de aangewezen werkhal inliep. Want ook lampen sierden een groot deel van de bedrijfscatalogus. Eigenlijk zelfs het grootste deel. Ik had me op voorhand al tussen flitsende Cd-spelers- of bandrecorder-onderdelen gewaand. Lekker knus tussen een hele kliek jonge deerntjes transistortjes en weerstandjes op een print-plaatje schroeven. De enige weerstand die ik hier ontmoette riep ik zelf op. Als ik nu nog op de ‘peertjesinpakafdeling’ terecht was gekomen had ik het gemis van de deerntjes voor lief genomen. Maar mij hadden ze een plekje aan de ‘hangende lopende band’ toebedacht. Een grappige variatie als je er met de rest van je studiegenoten op een ‘kijkdag van school’ langs loopt. Terwijl een enthousiaste PZ-muts de inventiviteit van hun Technische kerels prijst. Nu ik geacht werd er onderdeel van de worden, was het grappige of inventieve aspect ver te zoeken.
In de resterende vijf minuten die me werd toegestaan om in de aan mij verstrekte overall te schieten, trachtte ik te doorgronden wat het eindproduct was. En vooral welk stukje van de werkketting ze voor mij hadden gereserveerd. Het bleek de tl-balk assemblagelijn te zijn. Ik werd naast een enorme berg gestanste tl-bakken gezet. Samen met nog zo’n vijf enthousiastelingen. Keurig op een rijtje met een uitgemeten drie meter ertussen. Ik was inmiddels wel gewend geraakt aan een hele korte en bondige uitleg van een vaak allochtone bandexpert. Maar als je werk in één minuut uitgebreid en duidelijk kan worden uitgelegd, in het Pools notabene, vlucht je laatste greintje hoop op een aardig klusje, direct de fabriekshal uit.