Myrna bij de aarddwergen

Myrna, een jonge vrouw van vierentwintig, is in haar tuintje aan het werk. Opeens komt er uit de grond een klein mannetje dat zich voorstelt als Gregorius. Gregorius is een aarddwerg. Als Myrna slaapt wordt ze door een groep aarddwergen meegenomen naar hun wereld onder de aarde. Daar raakt ze ondanks haar angst voor spinnen al vrij snel bevriend met Arrag een grote, zwarte spin met wie ze heel veel op stap gaat. Ook wordt ze vriendin met Steffie en Elvie, twee dwergvrouwtjes. Myrna brengt een hoop veranderingen in de wereld onder de aarde en daar zijn behalve de dwergen ook de dieren blij mee.

Olga Lakeman woont met haar man in Almere. Ze schrijft al haar hele leven verhalen, maar gaf ze nooit uit. Alleen haar kinderen genoten van haar fantasieën. Op aanraden van haar dochter heeft ze uiteindelijk een verhaal ingestuurd om ook anderen van haar verzinsels te laten genieten. In haar verhalen, geschreven met de nodige humor, is zij in staat de lezer mee te nemen naar een wereld waar iedereen op basis van gelijkwaardigheid en vertrouwen met elkaar omgaat.

Gregorius vindt dat het tijd is om Myrna over haar angst voor spinnen te helpen. Zo komt het dat Arrag op een ochtend het ontbijt bij haar brengt. Eerst schrikt Myrna als ze de spin zo dicht bij haar bed ziet staan, maar als ze dan in de lieve ogen van het dier kijkt, verdwijnt haar angst meteen. Hij kan het ook niet helpen dat hij er zo harig uitziet, denkt ze en ze bedankt Arrag voor het brengen van haar ontbijt. De spin wordt er verlegen van en Myrna kan haar ogen niet geloven als ze twee kleine blosjes op de wangen van het dier ziet verschijnen.
Ze pakt voorzichtig een poot van Arrag beet en voelt tot haar grote verbazing dat de haren heel erg zacht zijn. Dan drukt ze haar wang ertegenaan en het voelt alsof ze haar gezicht tegen fluweel houdt, zo lekker zacht. Arrag begint te glimmen van geluk en er komt spontaan een dikke draad uit een klier onder zijn kin.
Vol verwondering kijkt Myrna hierna en vraagt of ze het mag aanraken. Arrag vertelt haar dat het wel erg zal plakken aan haar vingers, maar dat vindt Myrna niet erg. Heel voorzichtig steekt ze haar hand uit en raakt voorzichtig het draad aan. Als ze het tussen haar vinger en duim vastpakt lukt het haar niet meer om de spinnendraad los te laten. Gregorius, die net aan komt lopen, helpt haar en even later zitten ze met z'n drietjes gezellig te praten en legt Arrag haar uit waarom het draad zo plakt. Ze weet dat spinnen goed zijn om insecten, waar mens en dier last van hebben, te vangen, maar het idee dat ze die in hun web vangen en opeten bezorgt haar kippenvel.
Dan is het tijd om weer terug te gaan naar haar bed en wordt ze op de rug van Arrag voorzichtig naar haar kamertje gebracht.