Ocep vertelde als volgt: “De familie had twee zoons, net als ik. Maar die jongens waren een stuk ouder dan mijn eigen kinderen. Ik had al wel regelmatig gezien dat de oudste zoon een vriendinnetje had. Het was een mooi meisje. Die jongen nam zijn vriendinnetje niet mee naar huis en vlak voor de ingang van het complex namen ze dan afscheid. Het meisje woonde een eind verderop. Mogelijk woont ze daar nog.” Ocep stak een sigaret op en vervolgde: “Dat ging een tijdje zo door en niemand sprak erover. Wat me wel opviel na enkele maanden was, dat het meisje steeds minder te zien was en die jongen vaak alleen kwam aanrijden op zijn motor.” Op een avond had Ocep de late dienst en het was al ruim na twaalf uur in de avond en dus na middernacht, toen er drie motoren kwamen aanrijden, met daarop totaal zeven mannen. Ze stopten bij de slagboom en wilden weten in welk huis de betreffende familie van de jongen woonde. “Ik voelde onmiddellijk dat ze iets kwaads in de zin hadden en zag dat er minstens twee mannen een soort van knuppel bij zich hadden. Ik wilde ze niet door laten gaan, maar hoe kon ik ze tegenhouden?” vroeg Ocep zich af. “Het was behoorlijk bedreigend en ik was maar alleen. Ik kon ze ook niet zomaar het huis van de familie aanwijzen en met ze meegaan en mijn post verlaten kon uiteraard ook niet. Het werd bij de slagboom een heftige discussie, die - zo bleek achteraf - door diverse mensen was gehoord. Ik kon niet anders doen dan op de mannen inpraten en hun mijn positie uitleggen.”
Nu hij er opnieuw over sprak zag ik iets van trots in de ogen van Ocep. Hij vervolgde: “Na een tijd gepraat te hebben, maakte ik een afspraak met de man die min of meer de leiding had. Ik zou de volgende ochtend de vader van de betreffende familie opzoeken en de naam en het nummer doorgeven van de man met wie hij werd geacht contact op te nemen.
