Belfeldse historie in vogelvlucht

In Belfelds historie in vogelvlucht worden alle aspecten van het dorpsleven door de eeuwen heen beschreven. Met lichte tred komt de ontwikkeling van het dorp, dat wel eens twee eeuwen geleden met een oerwoud werd vergeleken, uitgebreid in beeld. Naast vermakelijke anekdotes komen ook de beproevingen die de inwoners hebben moeten doorstaan aan de orde. En natuurlijk ontbreken ook niet de verschillende sagen die over Belfeld werden verteld.

Nic Douben (1939) heeft zijn geboortedorp Belfeld dan wel sinds 1963 verlaten, hij is het wel en wee steeds blijven volgen. Nu zijn normale werkzaamheden tot het verleden behoren, gaat zijn belangstelling weer meer uit naar de geschiedenis van het dorp. Zo publiceerde hij onder de titel Belfeldse streken (2017) een lichtvoetig boek over het Belfeld van het midden van de vorige eeuw, inclusief beschrijvingen van min of meer fictieve aard. Echte Belfeldse streken dus!

Uit oorkonden en archiefstukken kan vaak veel gereconstrueerd worden en een beeld verkregen worden hoe het vroeger was. Een beschrijving van de toestanden door een persoon uit die tijd zelf, is echter heel moeilijk te evenaren. Het parochiearchief van Belfeld heeft een geschrift tussen de oude stukken liggen, dat door een Belfeldse pastoor werd geschreven en het parochiële leven schildert van rond 1800. Franciscus Eriks die in juni 1801 naar Belfeld kwam, is de schrijver van deze interessante memoriale. Zij werd door pastoor Stevens uit het Latijn in het Nederlands vertaald. Laten we nu de oude Belfeldse parochieherder aan het woord.

     “Franciscus Eriks, geboren te Roermond, voorheen lid van de Sociëteit van Jezus, daarna Prefekt aan het Koninklijk College te Roermond en leraar in de Welsprekendheid, was door de Fransen uit zijn vaderland verjaagd en had lange tijd in ballingschap geleefd.
     Hij was opvolger van Godefridus Franssen uit Tegelen, een pastoor van grote verdiensten, die eveneens door de Fransen uit zijn parochie was verjaagd. Hij stierf in ballingschap.
     In deze zeer verwarde tijden was gedurende enige jaren (in Belfeld) geen priester. Het onderricht der jeugd werd totaal verwaarloosd, daar de schoolmeester werkeloos bleef.
     In deze parochie, die meer op een oerwoud dan op een woonplaats van mensen geleek, deed ik mijn intrede. Maar met de hulp van Gods genade kreeg ik van dag tot dag meer moed, zodat er een zeer grote hoop was, dat de oude godsdienst weer tot bloei zal komen.