Prachtig, origineel, schilderachtig en hoogstaand geschreven.
Als lezer word je meegenomen met de avonturen van Bever en ervaar je zijn emoties met als hoogtepunt "de liefde"!
Een heerlijke en rijke ervaring.
Inmiddels is de toevallig ontstane ontmoetingsplek onmisbaar in de ogen van Bever en besluit hij de vergane boom te vervangen door een pas omgevallen exemplaar. Opgetogen door de gedachte hoe dit door zijn vrienden ontvangen zal worden, gaat hij aan het werk. Sleurt en sjouwt hij tot het beverzweet zich met grote druppels een weg zoekt door zijn vacht. Glanst zijn vacht alsof hij zojuist zijn conditietraining in het water beëindigd heeft.
Uitgeput neemt hij zelf als eerste plaats op de nieuwe bank, precies daar waar de zon hem ook van buiten kan verwarmen. Terwijl hij zich bewust is van alle schoonheid in zijn hoofd voelt Bever zich dankbaar. Dankbaar dat hij heeft mogen leren het water te vertrouwen en om alles wat dat leerproces hem gebracht heeft.
‘Hoe kan ik mijn vrienden dit grootste geschenk óók cadeau doen?’, mompelt Bever zachtjes voor zich uit. ‘Hoe kan ik geven wat zij moeten leren voelen, ervaren, diep van binnen?’