In plaats na je arbeidzame leven achter de geraniums te belanden blijken onze dagen vaak meer dan gevuld te zijn. Je zou er moe van worden. Een mooie mengeling van bespiegelingen, humor, zelfspot, anekdotes en praktische beschrijvingen.
Een kleine, maar daarmee tevens overzichtelijke wereld. Met andere woorden, potdicht van de mist. Twee keer zoveel eieren als gisteren, dus dat komt wel goed.
Het Hoogheemraadschap is met een fotograaf op de dijk in actie. Ik zeg tegen de mannen:
'Mooi weertje hebben jullie uitgezocht voor het maken van foto's. Wanneer jullie nu vlug een nieuwe dijk aanleggen, verras je de Durgerdammers als de mist is opgetrokken en ben je van een hoop inspraak gedonder af.'
Ze kijken me aan of ik gek geworden ben, maar kunnen het volgens mij wel waarderen.
Na het stofzuigen, een van mijn bijdragen aan de huishoudelijke werkzaamheden, een hengeltje opgetuigd voor het vissen op snoek. Afgelopen week zag ik er een jagen bij de brug in het Kerkepad. Of hij heeft toen zijn mik vol gegeten, of is er van door gegaan. Ik heb geen bewijs gehad, maar wel een frisse neus.
Tijdens de thee komt Jean Michel langs met een zak Japanse oesters. Had hij geplukt langs de Zeeuwse kust.
Ik heb ze onder wat zout water in de koelkast gezet. Morgen maar eens zien wat ik er mee zal doen.
Een bewoner van de Waterlandse Zeedijk, in het landelijke gebied van Amsterdam-Noord, vertelt in dit dagboek de dagelijkse belevenissen in zijn tachtigste levensjaar.
|