Knap geschreven. Sprookjes in een modern jasje. De auteur heeft een sterke pen en verrast jonge en volwassen lezers met fantasierijke en bevreemdende vertellingen. Het lezen meer dan waard.
Zo zijn zusjes
Met een vleugje Spanje
- Auteur
-
Anne C. Claes
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 17 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Eigenaardige meisjes zijn het, de drie zusjes. Zusjes zoals vele anderen, maar tegelijk hebben ze iets apart. Ze spelen met de wereld, ze veranderen hem met hun dromen, ze spreken soms een vloek over hem uit. Ze ontmoeten een kind dat anders is. Ze verliezen hun angst voor volwassenen. Soms. Ze ontmoeten dieren, sprookjesfiguren en geesten. Anne C. Claes slaagt er in je mee te trekken in haar verhalen. Ze zijn vreemd en herkenbaar tegelijk. Als je het boek oppakt, wil je het niet meer wegleggen. En wie, zoals de schrijfster, van Spanje houdt, zal in sommige verhalen die liefde terugvinden.
Over de auteur
Anne C. Claes woont in Mechelen, maar heeft al op vele plaatsen gewoond. Onlangs nog twee jaar in het zuiden van Spanje, waar dit boek is ontstaan. Ze schreef het eerste verhaal in het Spaans, voor een Spaanse les. De lerares vond het zo mooi, dat ze haar beloofde een uitgever te vinden als ze nog meer verhalen creëerde. Anne schreef dus verder en maakte dit boek. Haar verhalen zijn geïnspireerd op haar dromen en persoonlijke ervaringen, die ze tijdens het schrijven transformeert. Anne schrijft al heel haar leven, maar dit is haar eerste boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463890526 / 978-94-638-9052-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-02-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 60
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De middelste klom uit het water en trachtte op het hete zand te lopen, maar ze sprong roepend op en neer en dook terug het water in.
“Wat nu?”, zei de jongste.
De oudste zwom zwijgend naast haar zusjes. “We kunnen aan de kant gaan zitten in het water, tot het zand afkoelt”, zei ze na een tijdje.
“Goed idee”, zei de jongste, “want ik word echt moe.” Ze zwommen met drie naar de rand van de vijver en wilden er gaan zitten, maar het was er opeens erg diep en ze konden niet aan de kant gaan zitten. Hun voeten raakten de bodem niet meer.
“Het water wil niet dat we weggaan”, zei de oudste.
“Ik ben moe”, zei de jongste, “ik wil rusten.” De middelste wees naar de lucht. Er zweefde een vliegtuig naar hen toe. Het maakte geen enkel geluid.
“Wuiven”, zei de middelste, “vooruit wuiven!” Dat deden ze dan ook, de drie zusjes, maar het vliegtuig vloog gewoon voorbij. Ze riepen nog, ze pletsten kwaad met hun handen op het water, maar dat hielp niet. Het vliegtuig verdween.
“Ik heb een idee”, zei de oudste. De middelste keek boos naar haar.
“Ik ben moe”, zei de jongste, “ik wil rusten.”
“Luister, ik duik naar de bodem en jij gaat op mijn schouders staan”, zei de oudste tegen de middelste. “En jij gaat dan op haar schouders staan. Ik denk wel dat je met je hoofd boven het water zal uitsteken”, zei ze tegen de jongste. “En dan wisselen we af, zodat iedereen eens kan rusten.”
En dat deden ze. Nu eens kwam het hoofd van de jongste boven het water, dan dat van de middelste, dan dat van de oudste. En tussenin deden ze een paar slagen in de vijver. Vissen zwommen verbaasd om hen heen, toen ze onder water stonden.