Wat gebeurt er als je erin geslaagd bent de Lancaster na je missie aan de grond te zetten in Good Old England?
Ik heb het niet over de debriefing, of over het afvoeren van gewonden of lijken uit de kist. Maar over daarna. Als je zit te wachten op de volgende missie. Soms heb je er nauwelijks tijd voor, en ga je de volgende dag alweer de lucht in. Maar dat zijn uitzonderingen. Na elke vlucht moet er onderhoud aan de kist worden gepleegd. De kist kan ook schade hebben opgelopen. Kogels en granaatscherven maken gaten, en dat moet worden hersteld.
Hoe je er mee omgaat hangt voor een deel af van je functie. Als commandant heb je een verantwoordelijkheid die niet ophoudt als de missie klaar is. Ik heb collega's meegemaakt die continu rond hun kist bleven hangen, de onderhoudsmensen en hun eigen boordwerktuigkundige lastigvallend. Alsof hun geliefde werd geopereerd.
Ik kon ze wel begrijpen, want de kist is ook je liefje, ze is de mooiste vogel ter wereld. Je houdt van haar, je hebt op haar gescholden, je hebt haar gesmeekt. Om te doen wat je graag wilde, je te redden vanuit die dodelijke duikvlucht waar je haar zelf in had gestort. Om het vol te houden onder vijandelijk vuur op weg naar het bombardement. Ik kon ze ook begrijpen omdat de afwisseling van dodelijke actie en wachten ondraaglijk is.
Maar ik had ook andere collega's. Zuipen was heel populair. Nu spuug ik er ook niet in, maar ik vond het helemaal niets om een zuippartij avond aan avond te herhalen. En seks natuurlijk. Naar de lokale kroeg, meer uniformen dan meisjes. Dat eindigde meestal met vechten. Niets voor een commanding officer. Ik was er ook niet blij mee als ik mijn bemanningsleden mocht opvissen bij de Militaire Politie.
