Aangeschoten wild vecht terug

Aangeschoten wild is nou eenmaal kwetsbaarder dan een gezond ‘roofdier’. Maar wat...wanneer blijkt dat het ‘aangeschoten wild’, over een gezond stel hersens beschikt!, bijzonder vindingrijk is en bovendien nog een verleden heeft als marinier! ‘David’, de hoofdpersoon in dit prachtige verhaal, beschikt over al deze eigenschappen, en wordt dwars door Europa opgejaagd als ‘aangeschoten wild’, maar weet zich meerdere malen op miraculeuze wijze, van zijn belagers te ontdoen en deze te slim af te zijn. Volg deze ‘spannende’ reis en voel je als een toeschouwer op de eerste rij, bij het lezen van deze bloedstollende thriller.

Avonturier en gepensioneerd beroepschauffeur. Heel Europa kent als zijn broekzak en 50 jaar geleden al de nodige avonturen beleefde, van de Noordkaap tot het Aziatische deel van Turkije en van Ierland tot diep in de Oekraïne, maar ook in zijn eigen landje beleefde hij: mooie, grappige, en ontroerende avonturen. Geboren en opgegroeid in ‘Amsterdam Noord’, (Tuindorp Oostzaan) dus eigenlijk een boeren Amsterdammer. Maar voelt zich na al zijn omzwervingen toch meer een ‘Europeaan’. Wat betreft de verhalen; dat is vanzelf gekomen, hij observeerde de omgeving en vooral de mensen en maakte daar kleine notities van, met het aangename gevolg dat hij nu, eenmaal gepensioneerd, een ware schat aan verhalen en anekdotes heeft verzameld, waar hij onbeperkt uit kan putten bij het schrijven van zijn boeiende verhalen.

Hij liep langs het talud omhoog en ging door een open stenen poort naar het gedeelte wat vroeger de fabriekshal was geweest. Het was er onverwacht licht omdat het dak van de fabriek boven deze hal helemaal verdwenen was. Het rook naar oud ijzer en machineolie. Hij keek gefascineerd naar de heldere sterrenhemel en besloot toen maar over te gaan tot waartoe de natuur hem had aangezet.
Hij stond net te bedenken hoe het kwam dat een man altijd ergens tegenaan moest plassen, toen hij in de verte een geluid hoorde. Het was duidelijk een auto die naderde, alleen was hij er niet zeker van uit welke richting het geluid kwam. Maar dat duurde niet lang, want plotseling zwaaide er een lichtbundel de verlaten fabriekshal binnen. Gelukkig was hij klaar en bracht hij snel zijn broek in fatsoen. Hij verborg zich onwillekeurig achter de vierkante betonnen pilaar, waar hij net nog, filosoferend tegen aan had staan plassen.
De wagen reed naar het midden van de loods en stopte daar. De lichten bleven zijn richting uit schijnen en hij moest tegen het licht inkijken wilde hij zien wat daar gebeurde. Eerst zag hij niets maar hij hoorde des te meer. De haren in zijn nek gingen overeind staan toen hij de ijzingwekkende schreeuw hoorde van een klein meisje wat smekend om haar moeder riep. Hij stond daar als aan de grond genageld en kon maar amper begrijpen wat er zich daar vlak voor zijn ogen afspeelde. Hij zag een grote kerel in het uniform van een privéchauffeur door de lichten voorlangs de auto lopen, een klein meisje voor zich uit duwend. Haar lange blonde haren schenen als een waaier van licht om haar gezichtje. In het tegenlicht kon hij haar gezichtje niet zien. Hij kon haar des te beter horen huilen en om haar moeder roepen. Ze huilde met hele lange en zielige uithalen. De chauffeur duwde het onwillige meisje in de rug naar de andere kant van de auto. Het achterportier ging open en daar kwam een keurig geklede heer naar buiten die gelijk op het kleine meisje toe liep, haar beetpakte en haar zonder medelijden hardhandig naar de achterbank van de grote wagen sleurde.