Wraak
Jullie zijn nog lang niet van mij af... J.

Carlos en Debby hebben net het verleden achter zich proberen te laten, wanneer er een bericht binnenkomt die hun hele wereld weer op zijn kop zet.

Debby wordt ontvoerd en probeert uit te vinden wie de gemaskerde man is terwijl Carlos op zijn beurt probeert om informatie te achterhalen.

Als zijn zus Anna ineens na een aantal jaren voor de deur staat bij hem, verandert voor Carlos alles. Ze besluit hem te helpen en samen gaan ze op onderzoek uit. Blijft het verleden en het werk van Colours hen voor de rest van hun leven achtervolgen?

Na het uitgeven van haar eerste boek Geen Uitweg wilde Geena Romeijn, eenentwintig jaar, verder werken en meer boeken gaan schrijven. Nadat ze haar opleiding behaalde begon ze met werken op een BSO en heeft ze tussen het werken door het verhaal van Carlos en Debby een nieuw leven in geblazen, in een schrijfstijl die ze nog niet gewend was. Het boek wraak is de afsluiting van het avontuur van Carlos en Debby maar zeker niet het eind van Geena’s schrijf avonturen. Haar hoofd is alweer vol met nieuwe verhalen.

Ik hap naar lucht en probeer me los te trekken.
Ik sta in de hoek van de hut en de man knijpt mijn keel strak dicht met zijn hand.
“Tik, tok…”
“Verdomme…”
Carlos please zeg iets… Please…
Zeg iets kleins. Iets wat hem bezighoudt voor nu! Iets!
“Ze weten alleen dat je een man bent en wat Debby aanhad.”
“Dat weet ik al. Dat staat in elke krant en is bij elke zender op televisie te zien.”
Carlos zucht. “De zaak is nu een moordzaak. Vandaag is de laatste dag. Zonder voortgang is er geen zaak meer. Ze zullen stoppen met zoeken.”
Mijn keel wordt losgelaten en hoestend en happend naar lucht zak ik op de grond in elkaar.
“Je zou haar niet aanraken,” hoor ik Carlos zeggen. Zijn stem klinkt gebroken en hij brengt het met zoveel moeite uit dat mijn hart op de grond uit elkaar spat.
“En jij geloofde me terwijl je me niet kent.” De man hangt op en loopt naar de schuurdeur.
Ik hoor de trein weer in de verte en ik voel hoe de tranen over mijn wangen stromen.
De harde klap van de dichtslaande deur doet me niets meer.
De gebroken stem van Carlos wel…