Als je denkt dat het niet erger kan
Hoe burenterreur, drugs en criminaliteit de fundering onder je gezin wegslaan
- Auteur
-
Martijn Schwillens
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 3,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 19 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Als Ineke te horen krijgt dat ze kanker heeft, ontwikkelt zich tegen de achtergrond van het gevecht tegen deze ziekte een andere lijdensweg. Buren hebben het voorzien op het gezin en vooral tienerzoon Max is het mikpunt van pesterijen en bedreigingen. Zowel het getreiter als de vele afwezigheid van zijn moeder door haar ziekenhuisbezoeken verwerkt hij slecht. Hij begint met blowen en glijdt vervolgens in korte tijd af. Hulpinstanties worden ingeschakeld, maar Max raakt verder verslaafd en belandt in de jaren die volgen in de criminaliteit.
Terwijl Ineke worstelt om de kanker te overwinnen en haar man Frans de terreur van de buren probeert te kanaliseren, wordt de privérekening van het echtpaar geplunderd door hun zoon. Daarna volgen diefstal van juwelen en erfstukken. Ineke en Frans zijn dan al lang de wanhoop nabij. Pas als de buren verhuizen en kort daarop Max wordt gearresteerd voor een gewapende woningoverval, lijkt de rust terug te keren bij het gezin. Voor even. Want de roerige jaren hebben hun sporen achtergelaten. Het gezin dreigt uit elkaar te vallen. Frans snijdt zichzelf vanwege een posttraumatische stressstoornis en Ineke overweegt zelfmoord.
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789463892636 / 978-94-638-9263-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 10-05-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 126
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Frans kan alleen de woorden van zijn vrouw beamen. Hij haalt zijn schouders op. ‘Het zou kunnen. Maar tegelijkertijd kan het elke jongen van zijn leeftijd zijn.’
Ditmaal geen verder verhoor of identificatie van kledingstukken. Als ze weer op weg zijn naar Cuijk kijken ze elkaar diep in de ogen. Ze voelt zijn hand op haar been.
‘In welk wespennest zit Max? Waar gaat dit eindigen?’, vraagt Frans. Ineke moet het antwoord schuldig blijven.
Een paar uur later zitten Frans en Ineke stijf overeind in bed. Opgeschrikt door lawaai op straat. Er klinken stemmen op straat. De hond is naar boven gekomen en nestelt zich naast hen op bed. Het is kort na half één ’s nachts. Het plafond in hun slaapkamer wordt verlicht door een blauw zwaailicht. Slaapdronken lopen ze naar het raam en zien buiten hun buren staan. Een agent wijst naar het raam. Frans kleedt zich aan en loopt naar beneden. Daar wacht hem een ravage in de woonkamer.
Een straatklinker is door de voorruit gegooid. Overal ligt glas. De wind blaast de gordijnen naar binnen. Dan komt ook Ineke de kamer binnen. Ze zwijgt en huilt, maar het liefst schreeuwt ze. Keihard. Tegen Max. Maar die zit vast en kan niet horen wat ze het liefste keihard roepen zou: ‘Je bent een enorme klootzak!’
‘Het is waarschijnlijk een waarschuwing’, hoort ze de agent zeggen.
‘Een waarschuwing van zijn vrienden dat Max moet zwijgen.’