Thérèse Levasseur
Weduwe van Jean-Jacques Rousseau
- Auteur
-
Jenny Dejager
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Romans
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Thérèse Levasseur werd de huishoudster, minnares, echtgenote en weduwe van Jean-Jacques Rousseau. Zij was een laaggeletterde vrouw, wat niet ongewoon was in de 18de eeuw. Ze legde zich toe om zoveel mogelijk te memoriseren, om haar gebrek aan kennis te camoufleren.
Dat de verlichtingsfilosoof een levenslange relatie is aangegaan met deze vrouw was minder vanzelfsprekend. Jean-Jacques Rousseau, bekend als de filosoof met een gebruiksaanwijzing en op de koop toe een hypochonder, heeft zelfs de nodige stappen gezet om haar na zijn dood uit de armoede te houden.
De relatie die ze later aanging met Jean-Henri Bally, een flierefluiter op wie ze dolverliefd was, besliste anders over haar lot.
Over de auteur
Jenny Dejager (13-08-1951) Lo-Reninge.
Jenny werkte als leerkracht en bediende. Zij studeerde vier jaar cultuurwetenschappen aan de OUN, en volgt schilder- en beeldhouwkunst aan de academie te Ieper. Zij gaf reeds tien werken uit.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463892247 / 978-94-638-9224-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-04-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 166
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
IN DIE IRAE
(DAG DES OORDEELS)
1779, EEN JAAR NA HET OVERLIJDEN VAN JEAN-JACQUES ROUSSEAU.
Er wordt op de deur gebonkt. René-Louis de Girardin staat voor me. ‘In die Irae’, zegt hij. Ik begrijp hem niet. Girardin lijkt op een oude zwaluw, mooi in het pak. Tenger gebouwd en met die witte pruik op zijn hoofd lijkt hij sprekend op Jean-Jacques. Hij is veertien jaar jonger dan ik. Uitgerekend vandaag draag ik mijn versleten jurk. Ze is gestopt en versteld. Dit speelt volkomen in mijn nadeel want met mijn achtenvijftig jaar moet ik alles uit de kast halen, wil ik er op mijn voordeligst uitzien. Hij blijft in het deurgat staan. Dat is geen goed teken.
Hij gunt mij geen blik. De vrijgevige man die Jean-Jacques en mij onderdak gaf, herken ik niet meer.
‘Madame Levasseur, ik moet u vriendelijk toch dringend verzoeken het huis te verlaten. U bent als maîtresse van de stalknecht geen voorbeeld voor de communiteit.’
Alsof hij zo zuiver op de graat is.
‘En Jean-Henri, is hij hiervan op de hoogte?‘
‘Jean-Henri kan in de stallen slapen.’
‘Maar is hij op de hoogte?‘
‘Zoals ik al zei: Jean-Henri kan in de stallen slapen.’
Ik scharrel wat kleren en beddengoed bij elkaar, een paar potten en pannen en mijn ondergoed dat ik zelf geborduurd heb, mijn enige mooie jurk die ik gemaakt heb uit groene fluwelen gordijnstof, gekocht op de markt voor een prikje, plooi ik zorgvuldig op. Ik bind alles samen in mijn ballaçon. Het is avond en ik heb geen dak meer boven mijn hoofd. Ik ben klaar om te vertrekken.
‘Wat ik nu niet begrijp, monsieur is dat ik hier stante pede moet vertrekken. Waar moet ik in godsnaam naartoe?‘
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek
Ook van deze auteur
Avondreizen van muurzweet en parels
Jenny Dejager
Alles begint bij het aanraken In het handschrift van de dichter
Jenny Dejager
Taalgebruik en beeldspraak is zorgvuldig afgewogen. De bundel is opgebouwd uit drie delen met name: De poëzie van het schone onbehagen, Alles begint bij het aanraken en Door het harnas van de tijd.
Onzichtbaar verdriet heeft de moeder-dochterrelatie beschadigd. Door in poëzie neer te leggen: het is niet te vatten hoe de weg naar huis op een eeuwigheid lijkt; is er ruimte voor heling zonder antwoorden, zonder zekerheden op weg naar vrede.
Het hoog sensitieve gehalte uit zich al een rode draad in de poëzie die benoemd wat kan benoemd worden. Het afgesneden zijn, krijgt een nieuw klankkleur want: de tongval van de liefde is een heftig ding.
Al blijft het eeuwig zoeken naar de muziek van: het blad en de wind die zo graag samenzijn.
In het handschrift van de dichter.
Jenny Dejager
Kleefkruid Voor gemis en troost
Jenny Dejager
Twee vrouwen uit een verschillende eeuw ondergaan gelijkaardige trauma’s. De twee protagonisten hebben een verschillend karakter en ontmoeten andere mensen maar zeulen dezelfde twijfels en schuldgevoelens met zich mee.
Dit toont aan dat hun noden en vooral hun verlangen naar liefde en geborgenheid van alle tijden is. Wie familie heeft en zich niet begrepen voelt, voelt zich vastgeketend. Wie geen familie heeft, voelt het gemis. Voor beiden biedt kunst soelaas als begrip en hulp van de omgeving ontoereikend is. Kunst is het hulpmiddel om op eigen tempo uit die visuele cirkel te geraken dat zich nestelde als kleefkruid in hun gehavend leven.