Als u Catja, van kleins af aan, wilt leren kennen zult u terug moeten naar de vorige eeuw. Meer dan zeventig jaar geleden, toen het leven veel simpeler was. Toen er nog op straat werd gespeeld zonder geparkeerde auto’s. Toen de handelaren hun waar aan de deur afleverden.
Catja was avontuurlijk en nieuwsgierig naar alles, soms tot wanhoop van haar ouders. Ze nam risico’s zonder zich bewust te zijn van de consequenties.
Catja. Mijn hele leven ken ik haar al, maar toen ze nog erg jong was, was dat toch meer door de verhalen die ik hoorde.
Ze werd geboren ruim een jaar voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Ze kon niet wachten om het avontuur van het leven aan te gaan, en dat was al te merken bij haar geboorte. Haar moeder vertelde mij: “Floep, en ze was er.”
Ze was het vierde meisje in het gezin dat in Alphen aan den Rijn woonde.
Haar moeder had vijf jaar tussen hoop en vrees geleefd en was bang dat ze helemaal niet zwanger zou/kon worden. In die jaren ‘bakerde’ ze en hielp andere vrouwen die net een baby hadden gekregen. Dat zal af en toe best pijnlijk zijn geweest. Ik bedoel voor haar moeder.
Maar in maart 1932 werden ze dan toch echt ouders. Een meisje.
Anderhalf jaar later kwam het tweede meisje en tweeëneenhalf jaar daarna kwam nummer drie. En toen kwam in december 1938 dus Catja.
De meeste familie van haar ouders woonde in Haarlem, en als ze naar Catja vroegen was de vraag: “Hoe is het met het Chinese poppetje?”
Haar huid was namelijk net marmer en je kon de blauwe aderen er hier en daar doorheen zien. Maar zo klein en fragiel ze er ook uitzag, het was een taaie. Nog steeds trouwens.
Ze was ongeveer een jaar oud toen het gezin naar Haarlem verhuisde. Daar werden ze gesteund door bijna de hele familie.
Haar vader had maagproblemen, maar dat ging gelukkig toen de goede kant op. Ze woonden er nog niet zo lang toen de oorlog uitbrak.
In september 1940 kwam er weer een baby en dit keer was het een jongen. Catja en haar broertje werden altijd als ‘de kleintjes’ aangeduid, zelfs toen ze al bijna volwassen waren.
Gelukkig heeft Catja weinig tot geen herinneringen aan de oorlogsjaren. Ruim zes jaar was ze toen Nederland werd bevrijd, en soms weet ze ook niet of ze zich dingen herinnert of dat ze haar zijn verteld.