DE DIALOGEN
Een vrouw in gesprek met mannen - Deel I - Een ouderwets meisje

‘Waarom moet ik dit boek lezen?’ ‘Voor je plezier en het bevat een boodschap zoals een jonge vrouw serieus nemen.’

‘Waarom noemt Suzanne, de hoofdpersoon, zichzelf een “ouderwets” meisje?’ ‘Voor haar werk zit ze niet op sociale media en ze koestert ridderlijke deugden.’ ‘Wat houdt dat werk in?’ ‘Ze opereert aan de rand van de wet.’ ‘Haha, wat je deugdzaam noemt.’

‘Ontroert je boek? Zijn de boodschappen positief?’ ‘Dat ligt er niet dik op. Maar ze heeft haar zwakheden.’

Bert Erwich, ooit redacteur, correspondeert met vrienden over onderwerpen in het boek.
‘Waarom heb je dit boek nu pas geschreven?’
‘Beter laat dan nooit.’



Bekijk de website van Bert Erwich, voor zijn achtergronden en die van zijn boek: www.berterwich.nl
Bekijk de auteursblog van Bert Erwich: www.berterwich.auteursblog.nl

Met de periode thuis meegerekend ben ik nu enkele maanden bezig. De afgelopen weken waren relatief ontspannen. De voorbereidingen begonnen iedere ochtend na een forse loop in het park, een bespreking op een bank en logistieke oefeningen met auto’s. Ik wil dat Ron als voornaamste chauffeur en ook de anderen snel op een bepaalde plek in de Stad zijn om me op te pikken. Veel oefenen met de logistiek, voornamelijk met Ron. Hij maakt lichte avances, doet zijn best, maar wil meer dan alleen erkenning. Ik hou het verbaal, iedere fysieke uiting dat ik hem waardeer, grijpt hij letterlijk aan. Over de eis, dat we iedere ochtend joggen, en evalueren, sputteren Hafa en vooral Peter af en toe tegen. Soms valt er niets te evalueren.
‘Die training, moet dat nou iedere ochtend?’
‘Jullie stelden zelf stoer joggen in het park voor.’
‘Wisten wij veel dat je zo fanatiek zou zijn.’
‘Hoe meer jullie sputteren, hoe harder het nodig is.’
Peter is roder dan hij anders al is.
‘Grijp haar.’
Ze komen achter me aan, en Zad en Ron halen me in. De poging om hen te ontwijken mislukt. Ik glij uit en Ron grijpt de gelegenheid aan om samen in het gras te rollen. Hafa en Peter kunnen de versnelling niet maken en laten zich naast ons uitgeput in het gras vallen. Ik hijg en lach.
‘Moet beter, mannen.’
Veel geblaas en gezucht.