Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Carolina
Moeder van een Dozijn. Een familiegeschiedenis uit Leiden

Auteur

Johanna Pasma

Uitvoering
Paperback
Prijs
21 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Hoe breng je twaalf kinderen groot? “Carolina en haar man Chris deden dat!” Tussen 1939 en eind 1958 baarde Carolina dertien kinderen. “Ze hebben de Tweede Wereldoorlog met de ‘Hongerwinter’ overleefd.” Ze was altijd in de weer voor haar gezin, naast het drukke bestaan van haar man in zijn eigen bedrijf in ‘hartje’ Leiden. Door haar positieve levenshouding en haar doorzettingsvermogen, leidde zij haar kinderen naar de volwassenheid. Ze was streng in het opvoeden, maar achter die strengheid schuilde de liefde die zij voor haar kinderen had. Carolina was een vrouw met een sterk karakter, die wist wat ze wilde. Ze kon ook heel eigenwijs zijn en dat bleef zo, tot aan haar levenseinde toe. “De regie over haar eigen leven wilde ze niet uit handen geven.”

Over de auteur

Johanna Carolina Pasma is geboren in Leiden en heeft er haar jeugd doorgebracht. Ze kent de stad goed en heeft in de loop der jaren veel zien veranderen. De studentenstad, die het in haar jeugd ook al was, is verder uitgegroeid tot wat het nu is.
In dit boek vertelt ze over het leven van een moeder die in de stad Leiden twaalf kinderen grootbracht. Het verhaal over haar leven wordt afgewisseld met interviews van haar kinderen, die ‘soms vermakelijke’ korte verhaaltjes vertellen over hun jeugd in de ‘destijds’ kinderrijke buurt in het centrum van de stad. Het is daardoor een aansprekende, bijzondere en ontroerende biografie geworden.

Productinformatie

ISBN
9789463893510 / 978-94-638-9351-0
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
07-06-2019
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
168
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

Ieder seizoen was er weer nieuwe kleding en schoeisel nodig voor de kinderen. Carolina was spaarzaam en hield ‘op zijn Hollands gezegd’ van bonnetjes sparen. Als ze veel punten had gespaard kon ze weer iets nieuws kopen. Een van de jongens had nieuwe sandalen nodig: dus werd het tijd om de punten te verzilveren. Ze leverde de bonnetjes in bij een schoenenwinkel en met een kleine bijbetaling kocht ze nieuwe sandalen voor hem. Toen ze weer thuis waren trok hij zijn nieuwe sandalen direct aan en liep ‘trots’ naar zijn vriendjes toe die aan de waterkant zaten, om zijn nieuwe sandalen te laten zien. Nadat ze zijn sandalen hadden goedgekeurd, gingen ze allemaal op hun buik aan de waterkant liggen om kleine visjes te vangen. En zoals jongens kunnen doen dolden ze wat met elkaar. Hij lette niet goed op en viel in het water. “Hij kreeg nog geen zwemles, dus zwemmen kon hij niet.”


Een zoon vertelt:

“Toen ik in het water viel, wisten mijn vriendjes niet wat ze moesten doen en al spartelend en schreeuwend ging ik kopje onder. Ineens werd het heel stil om me heen. Het duurde even voordat ik besefte dat ik mijn ogen weer kon openen en zag dat ik op de kade lag. Een grote man had zich over mij heen gebogen en riep: “Hallo! Wil je wakker worden jongen?” Toen ik weer helemaal bij zinnen was gekomen bracht de man me naar huis. Toen je het hele verhaal van die man had aangehoord was jouw eerste reactie: je had wel kunnen verdrinken en vervolgde direct met: waar is je andere sandaal? Ja, dat wist ik niet en ik opperde dat de sandaal misschien wel in het water zou kunnen liggen, waarop jij heel diep zuchtte en uitriep: heb ik daarvoor zo lang gespaard?


Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek