Als leven niet vanzelf gaat
Een autobiografisch verhaal van een vrouw met de bipolaire stoornis

Vanaf haar dertiende jaar loopt Geertje in de psychiatrie. Van crisisopvang naar pleeggezin naar psychiatrische inrichting, naar afstuderen, werken, diagnose bipolaire stoornis type één en angst en paniekstoornis, van opname naar opname, van medicijn naar medicijn, naar ECT behandelingen, naar volledige afkeuring. Ze heeft het allemaal mee mogen maken. In dit boek lees je haar ervaringen.

Geertje (1977) woont samen met haar man Marc in het rijk van Nijmegen. Haar passies zijn hardlopen, bootcampen, kleding vermaken, wandelen met de hond, puzzelen en lezen. De omstandigheden en haar leergierigheid hebben ervoor gezorgd dat ze een boek is gaan schrijven over haar leven. Dit deelt ze graag met haar lezers om zo meer duidelijkheid te scheppen over het leven met de bipolaire stoornis.

Ik sluit me in die tijd ook aan bij een kerk. Vier dagen per week staar ik, na mijn werk, in de kerk, naar een monstrans en ben ik druk met bidden. Elke zondagochtend woon ik de hoogmis bij en naderhand gaan we met een klein groepje nog psalmen zingen. De mensen in de kerk zie ik als mijn familie en de jongeren waarmee ik de psalmen zing, beschouw ik als mijn beste vrienden. Ook al heb ik al die mensen nog nooit eerder in mijn leven gezien. Ik praat, klets, adviseer, attendeer, leg uit, voeg toe in alle gesprekken die ik met die mensen aanga. Of zij er nou op zitten te wachten of niet. Ik vind dat ik wat te vertellen heb in de wereld en dat moet gedeeld worden. Ik zou deze mensen toch tekort doen als zij al deze wetenswaardigheden die ik weet niet met ze deel? Zo schieten mijn gedachten en ideeën mijn hoofd uit. Want mijn hoofd staat niet stil. Het ratelt en ratelt en ratelt en er komen ideeën en gedachten en voorstellen en plannen. Niet alleen voor mij, nee, deze gelden voor alle mensen. Daarom moet ik ze ook delen en tot daden overgaan. De hele wereld moet weten hoe fantastisch mijn ideeën en ik zijn. Ik voel me overgelukkig. Ik voel me een uitverkorene van God en moet goed luisteren naar Zijn opdrachten en taken die ik moet vervullen voor Hem om zo de allerhoogste te worden. Ik schaf tientallen boeken, cd’s en religieuze leesboeken aan en maak afspraken met de pastor van de kerk. Niet één keer, niet twee keer, maar drie keer, vier keer. Ik wil ons huwelijk nog voor de kerk overdoen en ik bestudeer de Bijbel grondig. De pastor is er niet meer zo enthousiast over om mij te ontvangen, maar ik zet stug door. Ik mail en mail en bel en mail en ga naar de kerk. Ik moet en zal hem spreken. Ik heb zoveel goeds te vertellen over God en het geloof.