Paulus en de Korintiërs

Paulus geeft in zijn brieven aan de Korintiërs veel vermaningen, opdat zij komen tot een christelijke levensstijl. Hij legt echter ook de inhoud van het christelijke geloof uit, vooral in zijn worsteling met de zogeheten ‘sofisten’, die meesters in welsprekendheid waren, maar ‘een andere Christus’ verkondigden.

Jan Pieter Bommel voltooide in de avonduren een rechtenstudie (privaatrechtelijke richting) en maakte daarna een carrière in het bankwezen, van kantoordirecteur, rayondirecteur en onderdirecteur tot directeur van een algemene bank. In zijn vrije tijd werkte hij in de evangelisatie en als ouderling in gereformeerde en christelijke gereformeerde kerken. Op een bepaald moment stapte hij uit het bankwezen om zich geheel aan de theologie te wijden. Hij voltooide een academische opleiding, die werd afgesloten met een promotie tot doctor in de theologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.

In dit Bijbelgedeelte zien we de kern van het christelijke geloof en de krachtbron voor zendelingen en evangelisten. De filosofie van de Grieken had voldoende argumenten ontwikkeld om de godheid te zien als een superieure almacht en vrij van welke invloed dan ook. Een godheid kon niet lijden. Het was voor de Grieken ondenkbaar dat een zoon van God zou kunnen sterven als een misdadiger. Paulus echter, die de Griekse filosofen kende, zoals hij in Athene had aangetoond , was er niettemin van overtuigd dat alleen de boodschap van het kruis kon spreken tot het hart van de mens, zijn geweten zou beïnvloeden, de zondige aard van de mens zou onthullen en een basis zou vormen voor hoop en leven. Ook voor de Joden was Paulus’ boodschap onaanvaardbaar, want zij verwachtten dat de Messias machtig zou zijn, een roemrijk koninkrijk zou stichten en alle verzet zou neerslaan. Paulus mocht dus vrezen en beven dat hij bij zijn prediking slechts fel verzet, spotternij en ook haat kon verwachten. Maar hij legt er de nadruk op dat het God is, en God alleen, die ons tot het leven roept en dat menselijke wijsheid daartoe niet in staat is. Daarbij moet ik denken aan Psalm 8, dat door kinderen en zuigelingen de kracht van God laat doorgeven. Ook denk ik aan de grote belangstelling voor filosofie in de huidige grote kerken. Wat denken we te bereiken met menselijke wijsheid? Ervaren we niet meer de kracht van God? Is de mens in het middelpunt van het denken komen te staan? Dat de dwaasheid van God wijzer is dan de wijsheid van menselijke trots demonstreert Paulus ook aan zijn eigen zwakheid. Maar de christenen leven uit genade. Doch hun status in de Heer is de basis voor een roem, die groter is dan die van de beroemdste persoon in de wereld. Dit inzicht moet echter door God gegeven worden en kan niet bereikt worden door inspanningen van menselijke wijsheid. 1 Korintiërs 1 : 21 leert dat dit Gods plan was , want de wijsheid van de wereld betekent niets. Alleen God kan je ogen openen voor de ‘dwaasheid’ dat de koning der koningen aan een kruis gestorven is om ons te redden. Voor de gelovigen is Christus echter rechtvaardiging en heiliging en redding, verzoening met God.