Leuk boek: verrassend, spannend en humoristisch.
Samenvatting
Per trein besluiten ze het dwaalspoor te gaan volgen, die een vreemde beller voor hen heeft uitgezet. Want Ellen wil graag haar mobiel terug die door haar vader is zoekgeraakt, maar waarvan hijzelf niet eens weet hoe dat gebeurd zou moeten zijn. Hoe ver gaat de zoektocht? Van wie zijn de appjes en wat is er met die hond? Waarover hebben vader en dochter samen nog een flinke zak vol appeltjes te schillen? Hoe belangrijk is het casino in dit verhaal en heelt de tijd ook echt alle wonden? De schrijver nodigt u uit om dit opmerkelijke boek te lezen, waarin geld een belangrijke rode draad lijkt te zijn. Een moderne, humoristische en spannende roman met magisch realistische trekjes...
Over de auteur
Wim van Lienden (1960) is de schrijver van deze debuutroman. Hij beschouwt zichzelf als een natuurliefhebber en vindt het niet irrationeel om interesse te hebben in het bovennatuurlijke. Hij ervaart het als leuk om hierover op een speelse, experimentele
wijze te schrijven. Het belang van het geschreven woord moet volgens hem niet worden onderschat. Op deze manier kan wellicht regelmatig meer ‘gezegd’ worden dan met gesproken taal, is de stellige overtuiging van deze van oorsprong uit Tiel afkomstige auteur.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463896047 / 978-94-638-9604-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 13-09-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 184
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Strakke blik. Alsof hij mij herkent… Alsof ik een bekende voor hem ben. Ik word steeds meer in de gedachte gesterkt dat het ook echt zo is. Plotseling bedenk ik me dat deze viervoeter zwart is. Een zwarte poedel dus. Dat had ik al gezien, maar nu dringt het pas echt tot me door.
En dan zie ik plots boeken voor me. Van vroeger. Boeken die mij boeiden omdat ze spannend waren. Een gokker heeft tenslotte veel behoefte aan spanning en sensatie, nietwaar?
En als iemand zichzelf gokker noemt, dan is dat toch vaak met enige trots, al zou je dat misschien niet verwachten. Want over het algemeen komt deze niet snel uit de kast, of zal ik zeggen ‘gokkast.’ Hij denkt alleen aan de ooit behaalde winsten. Niet aan de vernederende dagen waarop het anders ging. En als er al met anderen over wordt gepraat, gaat het alleen maar over de dagen waarop niet is verloren... Want de dagen met verlies waren gewoon pure pech. Die tellen dus gewoon niet mee… En wat is dat toch met die hond? Het lijkt er toch wel op dat hij het op mij gemunt heeft! Dit is toch het Kattendiep? Wat moet die hond hier dan?
‘Mariken van Nieumeghen?’ Nee, ik weet het al! Goethe! Schreef hij niet in ‘sein geliebtes Deutsch’ over een zwarte poedel? Dit betrof de duivel onder de naam ‘Mephisto’, het zal toch niet waar zijn? Ik had er een dik boek van. Niet alles ervan gelezen. Het meeste niet zelfs. Maar toch… Het verleden in het heden, gewoon hier bij het casino. De eenentwintigste eeuw. Ik krijg er een zeer onbehaaglijk gevoel bij. Toch ook een vaag gevoel van opwinding, maar het stuk ongedierte wint het op dat punt zeker van mij. Het raakt haast buiten zinnen.
Terwijl ik me probeer te onttrekken aan de situatie, volgt het beest me en blaft en gromt me nog na. Ergens voel ik dat het wezen me iets duidelijk wil maken, maar ik wil er niet aan toegeven. Angst…, angstzweet. Wegwezen nu! Rennen, als in een marathon.