Heb het boek nog niet,maar lees altijd de collum in De Gelderlander. lach me altijd rot om de manier zolals hij de dingen in de praktijk omschrijft.geweldig!
Samenvatting
Dieren zijn boeiend, maar de baasjes des te meer. Als dierenarts ben je bevoorrecht, met beiden heb je dagelijks van doen. Dit boek beschrijft de lotgevallen en belevingswereld van een dierenarts in een gemengde praktijk. Het is een sfeertekening die de lezer op een luchtige wijze meeneemt van koe naar kanarie, van kip naar kat, en van heel gewone naar heel bijzondere mensen.
Over de auteur
"Het Betuwse Gendt was in 1980 een prachtige plek voor een beginnend dierenarts, in een leuke, zeer gemengde praktijk. Enige jaren geleden werd ik door De Gelderlander benaderd om een wekelijkse column te schrijven over mijn werk als dierenarts. Door dit te gaan doen, ga je des te beter beseffen hoe mooi en boeiend dit vak is. Door de vele positieve reacties werd het idee geboren om dit boekje uit te geven aangevuld met fraaie illustraties gemaakt door Marieke Brommersma."
Productinformatie
- ISBN
- 9789460890307 / 978-94-608-9030-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 18-09-2009
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Dieren
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 174
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Het moet toch ook niet veel gekker worden. Boven het krantenartikel staat slechts ‘dierenartsen’ vermeld, maar wat mij betreft had het ‘dierenartsen in de bocht’ mogen zijn. Zo word ik geacht om volgende maand knuffeldieren te gaan chippen. Dat is nog eens een actie. Dieren die geknuffeld worden tot ze er bijkans bij neervallen, maar waar in ieder geval nog enig teken van leven in zit, daar heb ik geen moeite mee. Nee, in dit geval gaat het werkelijk om die afgekloven, vormeloze stofnesten waar onze peuters mee rondsjouwen.
"En lieve meid, hoe heet jouw zeehond?"
"Het is geen zeehond, het is een zeeleeuw!"
"Ja, natuurlijk, oh wat dom van mij."
Wel vragen naar de naam van de knuffel, want de namen van alle gechipte knuffels worden netjes op een lijst vermeld en deze wordt met chipnummers en al opgestuurd naar het NDG, de Nederlandse Databank Gezelschapsdieren. Dus vat uw koter bij de kraag en ga in galop met Piet Pielemuis of Karel Krokodil naar de dichtstbijzijnde dierenarts. En dan mag ik mezelf nog gelukkig prijzen, dat ik al enige ervaring heb in de behandeling van knuffeldieren. In de tijd dat we nog open spreekuren hadden, zat tot mijn verrassing op zekere dag mijn dochter Anneke tussen de wachtende mensen. Met een joekel van een ijsbeer op haar schoot. De naad op de rug was tot haar verdriet over een groot gedeelte losgesprongen. Die heb ik toen, al zeg ik het zelf, vakkundig gehecht.
"Hij hoeft niet verdoofd te worden, hé pap?" Ik hoor het haar nog zeggen. Denk nou niet dat ik niet graag met kinderen omga, integendeel zelfs, maar dan wel graag zinvol en het liefst in mijn vrije tijd.