Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Dansende Ogen
Dagboekfragmenten over acht jaar gevangenschap in Marokko

Auteur

Peter van Straten

Uitvoering
Paperback
Prijs
20 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Na bijna acht jaar gevangenschap in Marokko, waarvan vier jaar in Kenitra Centraal, de zwaarste Marokkaanse gevangenis, heeft de auteur zijn dagelijks bijgehouden dagboeken verwerkt tot een aanklacht tegen het Marokkaanse gevangenissysteem. Niet alleen het corrupte en middeleeuwse regiem komt aan bod, maar ook de barbaarse folterpraktijken die bij verhoren worden toegepast. Ook wordt de willekeur en corruptie van de rechterlijke macht omschreven. Zonder hulp en steun van buitenaf ben je hier ten dode opgeschreven. De mensenrechten worden hier dagelijks met voeten getreden. Het is dan ook een duidelijke waarschuwing voor toekomstige avonturiers.

Over de auteur

Peter van Straten is geboren in Den Haag. Hij heeft de Anthony Fokkerschool doorlopen en zijn militaire dienstplicht vervuld als brandweerman op de vliegbasis Soesterberg. Hierna heeft hij als brandweerman gewerkt op de luchthaven Schiphol. Hij werd opgeleid tot beroepsduiker en heeft dan ook diverse duikscholen gehad. In 1988 is hij geëmigreerd naar Marokko, waar hij is getrouwd met een Marokkaanse vrouw. Dit huwelijk is op de klippen gelopen met als gevolg dat hij terug is gekeerd naar Nederland en tien jaar werkzaam is geweest in de evenementenservice. Momenteel is hij met pensioen en niet meer in Nederland woonachtig.

Productinformatie

ISBN
9789463898447 / 978-94-638-9844-7
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
13-12-2019
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
166
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Mei 1994.

De Pegasus vaart met volle tanks vanuit het Spaanse Adra naar de eilandengroep Chafarinas, gelegen voor de Marokkaanse kust. Aan boord, de auteur, Peter van Straten en Paul Laird. De Pegasus is een Chaparral jacht volledig volgetankt en we hebben driehonderd liter benzine als reserve bij ons. De bedoeling is een lading cannabis op te pikken voor de Marokkaanse kust. Volgens planning moet dit in het donker bij de eilanden Chafarinas plaats vinden.
We zijn vol goede hoop om dat we de week ervoor de Marokkaanse autoriteiten een aardige som geld hebben gegeven om op deze bewuste avond niet aanwezig te zijn. Het weer is goed en we vertrekken om twee uur in de middag. Het is ruim honderdtwintig mijl naar de overkant. Om brandstof te besparen doen we rustig aan. Onderweg ontvang ik een telefoontje van mijn zoon dat hij is geslaagd voor zijn havo-examen. Aannemend dat dit een goed voorteken is varen we verder.
De sfeer zit er goed in wanneer er plotseling een vliegtuig van de Spaanse luchtmacht laag over vliegt. We schrikken en de rust wordt wreed verstoort. Twee keer komt hij op twintig meter hoogte overvliegen en verdwijnt dan. Na overleg besluiten we toch door te varen omdat we beschermd door de, betaalde, Marokkaanse marine eigenlijk niets te duchten hebben. Tegen de avond komen wij aan bij Chafarinas. Omdat we vroeg zijn maken we een ommetje, tanken de Pegasus vol en dumpen de lege brandstof containers overboord. Afspraak is om tien uur in de avond bij Chafarinas een ontmoeting te hebben met Boussif. Mijn Marokkaanse vriend, die de handel plus extra benzine aan boord zal brengen. Zoals altijd met Marokkanen zijn ze nooit op tijd. Ik probeer dan ook per telefoon contact te krijgen wat na ettelijke pogingen lukt. Het antwoord dat volgt was natuurlijk te verwachten. Vertraging door slechte aanvoer aan hun kant. Wij ondertussen, kunnen geen kant op. Het benzine peil is zodanig laag dat de terugreis zonder aanvulling niet haalbaar is. Om één uur in de morgen zijn de Marokkanen op zee maar kunnen ons niet vinden. Er volgt een serie verzoeken, licht aan, vaar naar de kust en nee vaar noord enz. Zonder de behoeft aan benzine hadden we de terugreis al lang aanvaard, dit was echter niet mogelijk. Eindelijk om twee uur zien we een naderend lichtje, een rubberboot komt langszij en geeft onze lading af, maar geen benzine. Wat knullig. Dus wachten op de volgende lading die bij het ochtend gloren aankwam. Ja hoor benzine, direct tanken en dan blijkt dat Boussif nog een verrassing voor ons heeft. Zijn vriend Amarouch wil ook mee naar Spanje omdat zijn vrouw daar is en hij geen visa heeft. Na overleg met Paul besluiten we er morrend mee in te stemmen, maar dit maakt de Pegasus extra zwaar. Eindelijk zijn we geladen en op weg naar Spanje met een vette buit.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek