Engelen in het oerwoud

De journalist Ron Verpoort overleefde als enige een vliegtuigongeluk boven Papua, het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Hij lag gewond en bewusteloos in het bijna ondoordringbare oerwoud, waar hij werd gevonden door twee Papoeameisjes, die zich over hem ontfermden. Ze verpleegden en verzorgden hem en ze hielpen hem later uit het oerwoud te ontsnappen en de bewoonde wereld te bereiken. Tijdens hun moeilijke en gevaarlijke tochten door het oerwoud, groeide er een bijzondere liefde tussen de journalist en de twee inlandse meisjes. Het werd een liefdevolle drie-eenheid.

"Ik werkte lange tijd als correspondent in Papua. Het mooie, maar woeste land heb ik goed leren kennen en ik heb er veel artikelen over geschreven. Papua was ook de basis voor mijn eerder uitgegeven roman Tamara (ook door Boekscout uitgegeven in mei 2009). Engelen in het oerwoud is mijn tweede roman. Het boeiende en verrassende verhaal speelt zich vrijwel helemaal af in Papua."

Na weer een zware dag van ploeteren door de rivier en door dichte begroeiingen, waren ze bij het vallen van de avond doodmoe, erg vies en bezweet. Ron en Diwa lagen languit naast elkaar uit te rusten tussen de struiken langs de rivier en Raja was zich uitgebreid in het rivierwater aan het wassen. Ze konden het water bij haar horen klotsen en spetteren. En toen hoorden ze haar plotseling heel hard gillen. Hij en Diwa vlogen verschrikt overeind en keken door het struikgewas naar de rivier. Ze zagen nog net dat Raja door twee woest uitziende mannen uit het water werd getrokken en werd meegesleurd tussen de dichte begroeiing aan de overkant van de rivier. Het gegil van Raja stierf snel weg in de verte en hield toen abrupt op. Waarschijnlijk had ze een klap gekregen om haar stil te krijgen, maar het was natuurlijk ook mogelijk dat de vrouwenrovers haar bewusteloos hadden geslagen. Ron gespte zijn rugzak om, voelde even of zijn Fightingknife goed in het foedraal aan zijn middel zat en pakte de hand van Diwa. Ze hoefden niet te overleggen; ze begreep hem meteen. Hand in hand waadden ze heel voorzichtig door de rivier naar de overkant. Ze hadden onthouden waar Raja tussen de struiken was verdwenen en behoedzaam gingen ze daar naar toe. Ze bogen de takken en lianen opzij en probeerden te ontdekken in welke richting de mannen en Raja waren verdwenen. Diwa gebaarde hem dat ze voorop ging lopen en hem de weg zou wijzen. Ze speurde naar afgebroken takjes en als een volleerde speurhond snoof ze af en toe in de lucht. Gebukt baanden ze zich langzaam een weg door het dichte woud. Het was wel avond, maar ze konden vrij goed zien omdat het volle maan was.