Ik mocht dit boek van de auteurs proeflezen, dus ik ben een van de eersten die een review schrijft. Persoonlijk heb ik veel geleerd over wat autisme is, maar ook hoe dat voor een heel gezin is. Als pedagogisch medewerker kom ik regelmatig in contact met kinderen met autisme, ik zou andere professionals maar ook bijvoorbeeld opa's en oma's dit boek echt aanbevelen. De auteurs zijn schatten van mensen die echt iets goeds proberen te doen voor andere gezinnen. Top!
Wij en autisme
Autisme binnen het gezin, hoe ga je hiermee om?
- Auteur
-
Patrick en Marjorie Olieberg
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Wij en autisme. Als je anderen zou moeten uitleggen wat autisme is, dan is dat bijna onmogelijk. Autisme moet je dagelijks ervaren om het te kunnen begrijpen. Toen Patrick en Marjorie ontdekten dat hun zoontje autisme had, riep dit naast onzekerheid ook veel vragen op. Een periode van zoeken, onbegrip en eenzaamheid brak aan. Om het taboe over autisme te doorbreken besloten zij in contact te komen met andere ouders en ervaringen uit te wisselen. Het resultaat is een praktisch en leerzaam boek, dat een kijkje geeft in hun dagelijks leven. In dit boek vertellen de auteurs en andere ouders, over hun ervaringen, uitdagingen en geven zij praktische tips over driftbuien, communicatie en eten. Wij en autisme, omdat wij er samen niet alleen voor staan.
Over de auteur
Patrick en Marjorie Olieberg wonen samen met hun zoon in Dordrecht. Marjorie is jarenlang werkzaam geweest als pedagogisch medewerker, tegenwoordig werkt zij als freelance tekstschrijver en coach. Patrick is massagetherapeut en wil deze kennis inzetten om ouders te leren hun kind meer rust te brengen. Zij organiseren evenementen en lezingen om hun ervaringen met autisme binnen het gezin te delen met anderen. Daarnaast schrijven zij op hun blog openhartig over de ups en downs die zij als gezin meemaken. Het gezin heeft de droom, een plek te creëren waar ouders en kinderen tot rust kunnen komen en zichzelf mogen zijn.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463895217 / 978-94-638-9521-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 23-08-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 120
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
De blikken, goedbedoelde adviezen, en het zweet dat je uitbreekt als het dreigt mis te gaan. Voor kinderen met autisme is een activiteit zoals boodschappen doen heftig. Ze zien, horen, en ruiken van alles, dit wordt bij kinderen met autisme niet gefilterd, dus alles wat ze waarnemen komt direct bij ze binnen. Het is voor hen belangrijk dat ze hierop worden voorbereid. Dit kan door ze stap voor stap uit te leggen wat jullie gaan kopen, en of jullie een mandje of karretje gaan gebruiken. Vaak helpt het om je kind een opdracht te geven in de winkel, zo laat ik mijn zoon bijvoorbeeld het fruit afwegen of ik laat hem de pindakaas zoeken. Maar, het is niet altijd een succesverhaal, vaak genoeg heb ik met het zweet op mijn voorhoofd bij de kassa gestaan terwijl ik mijn zoon in bedwang moest houden. Probeer maar eens je boodschappen op de band te leggen als je kind middenin een driftbui zit, omdat er vandaag geen perenijsjes waren.
Marjorie: “Ik kan me nog herinneren dat mijn zoon kwaad was omdat de perenijsjes op waren, het stond op ons boodschappenlijstje. En als het op het lijstje staat, dan moet het ook, anders klopt het niet. Ze waren uitverkocht, dit was voor hem de trigger om tegen de vriezers aan te trappen en keihard te gillen om de ijsjes. Hij weigerde andere uit te kiezen, en wilde ook niet mee naar de kassa. Daar sta je dan, met een peuter die hysterisch is, en mensen die blijven staan en er schande van spreken. Maar niemand die je zou vragen of je misschien wat hulp kunt gebruiken, of je op z’n minst een hart onder de riem steekt. Met mijn zware mand in de ene hand, en een gillend kind onder mijn andere arm, stond ik eindelijk in de rij voor de kassa. Omdat het langer duurde dan hij aankon, begon hij om zich heen te meppen en te schoppen. Toen ik hem kwaad toesprak, kreeg ik een keiharde mep in mijn gezicht. Terwijl ik daar stond, voelde ik me misselijk worden van alle spanning, weer die afkeurende blikken op ons gericht. Ik hoor een vrouw achter me zeggen: “Dat rotjong mag weleens worden aangepakt.” “Kwestie van opvoeden,” zegt de man naast haar. Ik kijk ze alleen maar aan, reken mijn boodschappen af en maak dat ik daar wegkom. Buiten haal ik even diep adem, kind in het fiets stoeltje, boodschappen aan het stuur, en gaan. Ik zet mijn zonnebril op, zodat niemand mijn tranen ziet.”