Arend
Een zoektocht naar rust en ordening

Arend Miltenburg is een tiener die worstelt met zichzelf en met zijn omgeving. Thuis vindt hij geen rust. Zijn ouders ruziën vaak. Arend zoekt een uitweg. Op school en in zijn vriendenkring ziet hij hoe het ook anders kan in het leven, met kunst en cultuur en literatuur. Arend maakt kennis met het kunstenaarswereldje in zijn stad. Via een schoolvriend leert hij Christine kennen, een mooie en mysterieuze vrouw die hem meeneemt in een lsd-trip met ernstige gevolgen. Arend gaat het huis uit en huurt een kamer in de villa van een voormalige Rotterdamse havenbaron waar ook Christine woont. De vrouw bepaalt de verdere ontwikkelingen die eindigen in een drama.

Peter Punt (1954) is vrijwel z’n gehele werkzame leven journalist geweest. Eerst lokaal bij dagblad De Dordtenaar, daarna gedurende een groot aantal jaren op de nieuwsredactie van het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP). Ook schreef hij als freelance journalist voor onder meer dagblad Metro en het Rotterdams Dagblad. In december 2018 stopte hij met de journalistiek en legde zich toe op het schrijven van fictie. In de jaren zeventig en tachtig publiceerde Peter Punt al gedichten en korte verhalen die in lokale publicaties en in Vlaanderen verschenen. Arend, waaraan hij in 2017 begon, is zijn eerste roman. Peter is geboren en getogen in Dordrecht. Hij is getrouwd, heeft twee dochters en een kleindochter.

Verwaaid door de straffe tegenwind kwam hij op de fiets aan bij Het Teekengenootschap. Onderin het trappenhuis hoorde hij gedruis van flarden muziek en stemmen. Het feest was kennelijk al in volle gang.
De geur van tabaksrook, wiet en hasj, bier en wierook kwam hem tegemoet toen hij de deur van het atelier opende. Het was alsof hij een andere wereld binnen stapte. Had to cry Today van Blind Faith mengde zich met het geroezemoes.
Vrouwen, mannen, meisjes, jongens en twee honden bevolkten de ruimte. Vier stellen dansten in trance met de armen omhoog geheven.
‘Hoi, wie ben jij?’, vroeg een blond meisje met lichtblauwe ogen vrolijk.
‘Arend’, zei Arend schuchter. ‘Een schoolvriend van Ed.’
‘Je hebt ook blauwe ogen, net als ik’, zei de blondine. ‘Ik ben Roos. Kom, hang je jas op en neem wat te drinken. Ed staat bij de bar.’
Als er vanavond gezoend zou worden, moest het met haar zijn.
Ed maakte zich los van het groepje mensen met wie hij stond te praten en liep op Arend af.
Hi, goed dat je bent gekomen. Heb je al wat te drinken?
- ‘Een colaatje is goed.’
- ‘Niks sterkers. Wijn? Bier?’
- ‘Misschien later.’
Ed wees om zich heen. Naar zijn vrienden en kennissen. Naar de andere kunstschilders, tekenaars, beeldhouwers en de enkele schrijver en dichter die in het tekengenootschap werkten.