‘Wel ik ben altijd bang dat ik te laat kom,’ zegt Lewis terwijl hij zijn pijp aansteekt.
‘Ik bedoel een echte angst,’ zegt Carol. ‘Iets wat je echt angst inboezemt.’
‘Ik snap de opdracht niet Carol,’ zegt Lewis. ‘Misschien kan jij met een voorbeeld uit je eigen angsten beginnen zodat wij weten wat er van ons verlangd wordt.’
Carol kijkt twijfelachtig de groep rond en ziet allemaal instemmende gezichten naar haar terug kijken. Ze kijkt naar beneden langs Lewis heen maar weet even niets te zeggen.
‘Ik denk niet dat het antwoord op het onderbeen van mevrouw Pleasance staat,’ zegt Lewis. ‘Het is wel fijn dat als u iets van uw cliënt verwacht, dat u het terug mag verwachten als coach.’
‘Je hebt gelijk,’ zegt Carol. ‘De grote spin op de enkel van Alice doet mij denken aan mijn grootste angst.’
‘Bent u bang voor spinnen?’ vraagt Alice verbaasd.
‘Nee, ik ben bang voor mijn leidinggevende. Ik heb jaren geleden een affaire gehad met hem.’
‘Bent u niet in dienst bij het revalidatiecentrum?’ vraagt Thomas. Carol knikt. Een diepe zucht verlaat de monden van Carol’s cliënten.
‘U had dus een affaire met de heer Hole?’ vraagt Lewis ter bevestiging. Carol knikt weer.
‘Ze had een affaire met meneer Hole,’ zegt Thomas tegen de anderen alsof hij de commentator is geworden van het leed dat Carol op het punt staat te delen met de groep.
‘Mijn zus heette Chloë en heeft altijd op me gelet. Ze gaf me advies in de keuzes die ik moest maken. Ze wilde de politiek in omdat ze daar kon vechten tegen onrecht.’
‘Dat is dan de verkeerde plek,’ zegt Thomas nors.
‘Op een dag kwam Chloë mij verrassen in het revalidatiecentrum maar ze kon mij niet vinden. Ze kende het gebouw niet zo goed en uiteindelijk kwam ze het kamertje binnen lopen waar ze mij met de heer Hole betrapte.’
‘Ze deden het daar met elkaar,’ zegt Thomas alsof de rest niet weet wat Carol bedoelde.
‘Meneer Hole heeft het er maar druk mee he?’ Lewis knipoogt naar Alice.
