Groene Pepers Een wijsgerige oogst
- Auteur
-
Jeanny Jacobs
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Diversen
- Prijs
- € 20 ,65
- Verzending
- Exclusief verzendkosten
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
past door brievenbus
(Nederland en België)
Samenvatting
De titel doet wellicht anders vermoeden, dan dat de inhoud laat zien. GROENE PEPERS is een bundeling van essays en beschouwingen over onder andere de werking van het brein, kinderopvoeding, ouderschap bij verstandelijk gehandicapten, een moreel richtsnoer zonder godsgeloof. Daarnaast komen erkende filosofen zoals Aristoteles, Kant, Locke, Rousseau, Nietzsche en Rawls voorbij. Essays die zijn geschreven tijdens een academische studie wijsbegeerte. Afgezien van een enkele pittige (rode) paper is deze bloemlezing van columns, sprookjes en dialogen qua woordkeuze en stijl licht verteerbaar. GROENE PEPERS is een greep uit de oogst, die te overvloedig was om niet ruimhartig uit te delen.
Over de auteur
"Tijdens mijn werkzame leven als jeugdarts schreef ik AAN KANT (autobiografie van een kind, 2006). Vervolgens publiceerde ik LIEVERLEE (verhalenbundel, 2011). Tevens won ik o.a. de NCRV kerstverhalenwedstrijd (2008) en de Zeister literatuurprijs (2012). Onlangs behaalde ik mijn bachelorgraad in de filosofie. Ik geniet het leven in vele aspecten. Dit alles niet zonder ernst en overpeinzing. Een neerslag hiervan is terug te vinden in de bundel GROENE PEPERS."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402201116 / 978-94-022-0111-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-07-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 262
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
"Waar ging het over, vandaag?" Mijn tafelgenoot prikt in zijn vrijdagse vis en kijkt me welwillend aan.
"Een godvormig gat."
"Een … wat?"
"Een godvormig gat."
Hij verslikt zich bijna in zijn slok wijn en trekt zijn wenkbrauwen hoog.
"Is dit een grap of een nieuwe vloek?"
Kan ik het hem uitleggen? Uit ervaring weet ik dat een ander iets moeten vertellen de beste manier is om het voor jezelf helder te krijgen.
"Je kent toch die prent van M.C. Escher waarbij hij in het centrum zijn paraaf zette omdat hij het niet wist in te vullen. Later hebben wiskundigen dat vraagstuk opgelost, hoewel, wat noem je oplossen….een oneindige spiraal van steeds kleiner van het zelfde. Dus eigenlijk geen steek verder ondanks al hun wijsheid. Het bleef een gat. Hoewel Escher daar geen bewuste bedoeling mee had, kun je dit wel de metafoor noemen voor het zogenaamde ‘Godvormige gat.’ Het niet te doorgronden maar altijd aandachttrekkende mysterie."
Ik neem een slok en zie hoe hij zich over zijn bord buigt, een graatje ontdekt, prikt en peutert.
"Welke vis is dit eigenlijk?"
"Tilapia-filet, tenminste dat was de bedoeling," verontschuldig ik me voor die ene graat.
"Nooit van gehoord. Je doet wel erg geleerd, vandaag," zegt hij met volle mond.
Misschien is het beter om het betoog op papier te zetten. Rustig de gedachtegang te ontvouwen zodat ik het hem kan laten lezen. Is het sowieso niet verwonderlijk dat het wezen mens niet alleen leeft maar af en toe terzijde stapt en zichzelf beziet in al zijn strevingen.
Zo niet de vis. ‘The fish don’t talk about the water,’ en zeker deze niet meer.
"Een godvormig gat."
"Een … wat?"
"Een godvormig gat."
Hij verslikt zich bijna in zijn slok wijn en trekt zijn wenkbrauwen hoog.
"Is dit een grap of een nieuwe vloek?"
Kan ik het hem uitleggen? Uit ervaring weet ik dat een ander iets moeten vertellen de beste manier is om het voor jezelf helder te krijgen.
"Je kent toch die prent van M.C. Escher waarbij hij in het centrum zijn paraaf zette omdat hij het niet wist in te vullen. Later hebben wiskundigen dat vraagstuk opgelost, hoewel, wat noem je oplossen….een oneindige spiraal van steeds kleiner van het zelfde. Dus eigenlijk geen steek verder ondanks al hun wijsheid. Het bleef een gat. Hoewel Escher daar geen bewuste bedoeling mee had, kun je dit wel de metafoor noemen voor het zogenaamde ‘Godvormige gat.’ Het niet te doorgronden maar altijd aandachttrekkende mysterie."
Ik neem een slok en zie hoe hij zich over zijn bord buigt, een graatje ontdekt, prikt en peutert.
"Welke vis is dit eigenlijk?"
"Tilapia-filet, tenminste dat was de bedoeling," verontschuldig ik me voor die ene graat.
"Nooit van gehoord. Je doet wel erg geleerd, vandaag," zegt hij met volle mond.
Misschien is het beter om het betoog op papier te zetten. Rustig de gedachtegang te ontvouwen zodat ik het hem kan laten lezen. Is het sowieso niet verwonderlijk dat het wezen mens niet alleen leeft maar af en toe terzijde stapt en zichzelf beziet in al zijn strevingen.
Zo niet de vis. ‘The fish don’t talk about the water,’ en zeker deze niet meer.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek