20188
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402232295 / 978-94-022-3229-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 23-12-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Gedichten
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 58
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
aan de rand van meer en land
wacht het wrakhout op vergaan
loopt het spoor van slijt en slag
langs de richels en de knoesten
en door holtes in de binnenwand
op de rand van droog en nat
ontmoette ik op ronde schors
een man met uitgesleten zwart gelaat
een vrouw met in ’t gezicht een gat
te zaam een zware strijd gehad
naast de rand van uitgeholde ogen
lopen verslagen tranen vol en zwaar
in de uitgesleten golven der natuur
zal in de spleten een gewonnen lach
hun ruwe rechtopstaande lijven drogen
met de rand van schelp en schaal
sneden zij zich in ’t verminkt gelaat,
door voortdurend open gaan en dicht
in donker liggen en in licht gaan staan
vertellen deze relicten hun verhaal
Reviews (3)
20188
Ook van deze auteur
schitteren in de schaduw
Melis van den Hoek
Schemeren op de schommel
Melis van den Hoek
De lezer kan genieten van zijn gevarieerde ideeën. Hij versiert zijn verzen met klaprozen en onthult mooie momenten uit zijn gevoelsleven. Hij blijft voortdurend de lezer verrassen met gedachtes die je aan het denken zetten.
Worstelen met de wilgen
Melis van den Hoek
Zwerven in de zon
Melis van den Hoek
Ter nagedachtenis en als eerbetoon aan Melis hebben wij als familie een selectie gemaakt uit de gedichten met bijbehorende foto’s die hij van 2020 tot juli 2022 op Facebook heeft geplaatst.
Het geeft een beeld van de tijd waarin hij leefde. De tijd van een pandemie en klimaatsverandering, van het leven met een nieuwe nier en het leven zonder zijn broer Kees. Het gaat ook over de kleine dingen in het leven waar hij van genoot: zijn volkstuin, wonen op het platteland en later in de stad.
Deze laatste bundel, waarvan Melis niet wist dat deze nog zou komen, maar die hij wel graag zelf had willen samenstellen en uitgeven, wordt afgesloten met een eerder geschreven gedicht “zwerven”.
Het laatste couplet luidt:
zwerven wil ik
verdwalen nog het meest
als ik maar nergens aankom
dan ben ik er geweest