Wormlock Holmes en het verdwenen zusje

Wormlock Holmes is een slimme worm. Is er een probleem? Dan moet je bij Wormlock zijn. Wormlock moet een boom redden van een meedogenloze specht. Hij moet inbreken in een garage voor het juiste gereedschap. Hij moet twee zusjes bij elkaar brengen en zich tussendoor regelmatig camoufleren. Wormlock roept daarbij de hulp in van Evert de eekhoorn, twee ruziënde pennen, een stapelverliefde cactus en de niet al te slimme hond Max. Lukt het Wormlock om de zusjes bij elkaar te krijgen? Durft hij de bulderende kamer in? Zijn bijnaam is niet voor niets ‘Wormlock de onverwoestbare’!

Theo Kosters is 35 jaar en begonnen aan een nieuwe kinderboekenreeks. Hij weet een compleet nieuwe fantasiewereld te creëren, waarin alle dieren en materialen leven. Met Wormlock Holmes laat hij zijn fantasie de vrije loop. Niets is onmogelijk in zijn geschreven wereld. Hij voert u mee naar pratende eekhoorns, kiftende knotwilgen en klagende vulpennen. Theo laat u en uw kinderen lachen om de knotsgekke dierenwereld.

Wormlock had een ander camouflagepakje aangetrokken zodat hij niet op zou vallen wanneer hij over de vloerbedekking gleed.
Wormlock had hulp nodig.
Eerst naar Max.
Max lag vlak bij de voordeur te slapen.
Wormlock gleed tegen de deur op en kroop door het sleutelgat. Aan de andere kant van de deur gleed hij weer naar beneden.
Wormlock moest Max wakker zien te krijgen.
Wormlock ging vlak voor Max staan en strekte zich helemaal uit. Hij stond rechtop en maakte zich zo lang als hij kon. Hij leek wel een wandelende tak. Hij stond voor het rechterneusgat van Max. Wormlock haalde diep adem en blies zo hard als hij kon. Max zijn rechteroog schoot open en hij schrok zich een hoedje.
Max verslikte zich iets door de plotselinge lucht in zijn neus en snoof heel hard.
‘Nee, nee’, schreeuwde Wormlock.
Het was al te laat.
Max had Wormlock opgesnoven.
Max keek beteuterd en een beetje bang.
Hij hoorde Wormlock erg kwaad mompelen en zag hem zijn neus weer uitkruipen. Wormlock ging voor Max staan en keek woest uit zijn ogen.
‘Eeehh, sorry’, zei Max.
‘M’n hoed’, zei Wormlock.
‘Hoed?’
‘Ik had een hoed op.’
Max blies met zijn neus en daar kwam het hoedje al aanwaaien.
‘Dit blijft onder ons’, zei Wormlock.
‘Waarom stond je voor me?’, vroeg Max.
‘Je moet me helpen.’
Even later liepen Wormlock en Max voorop. Max had een smalle liniaal in zijn mond en achter hen rolden Pennie en Vullie mee naar het toilet, de bulderende kamer waar Aza was opgesloten.
Allemaal wisten ze exact wat ze moesten doen.
Max was de eerste die in actie moest komen.
Wormlock glibberde nog even weer een stukje naar achteren om te kijken of er niemand aan kwam. ‘De kust is veilig’, riep hij.