Een nieuwe visie op Noordzeevolkeren en wikingen uit de lage landen

Naast de Romeinen kenden ook de Noordzeevolkeren vanaf de eerste eeuwen na Christus een bloeiende economie. Over hen is al veel geschreven. De auteur heeft dat materiaal kritisch bestudeerd en kwam tot belangwekkende nieuwe conclusies. Saksen, Friezen, Denen, Russen en wikingen hadden allemaal met elkaar te maken en de Schelde was daarbij een (economische) ruggengraat. Maar de regio kende veel onrust en geregeld moesten mensen naar de vier windstreken uitwijken voor dreigende nieuwe heersers. Met bloemrijke voorbeelden beschrijft de auteur het doen en laten van die zwervers en wikingen. Hij toont aan dat ze niet die woeste barbaren waren zoals de meeste historici hen beschrijven. Ontdek hier wie de wikingen waren, hoe ze leefden en waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen!

Luc Vanbrabant – afkomstig uit Ingelmunster – woont al drie decennia in Oekene (Roeselare, België). Hij werkte in de streek als onderwijzer en zorgcoördinator. Nu verdiept hij zich al jaren in de geschiedenis van de Lage Landen tussen Normandië en Noord-Duitsland. Dit boek, zijn webstek – laaglandsinfo – en zijn al eerder verschenen boek bij Boekscout – De ontdekking van Nederlands in Normandië – getuigen van een persoonlijke en originele benadering.

65. Siegfried de Deen (±930-965) Sigfried, Sigifrid, Sigifroy, Sigrid, Sifrid, Graaf van Giezene

Een edelman van deugdelijke afkomst, genaamd Siegfried, die voortkwam uit het huis van Walbert, graaf van Ponteland, Terwaan, Sint-Pol en Giezene. Die adellijke huizen waren dus niet van noordelijke, maar van Vlaamse Morinen afkomst. De vertaler schreef gewoon de ouden – les anciens – als hij het woord Dachi/Denen vertaalde. Siegfied was in dienst geweest van een Daci/Deense koning. Siegfried een neef was van Knoet, die uit dezelfde streek afkomstig was. Siegfried trouwde met Elfriede of Elftrude van Vlaanderen. Het was Siegfried die te Giezene een burcht met wal liet bouwen, misschien een ringwalburg. Hij vond dat de plaats zich anders niet kon verdedigen. Verdedigen tegen wie? Toch niet tegen de Denen, waarvan hij er zelf ook één was. Het leek hier eerder op machtsvertoon, waar de graaf van Vlaanderen – na wat tegenstribbelen – akkoord mee ging.
In de zevende eeuw was het hele gebied tussen de Somme en de Schelde de pagus flandrensis, met daarin o.a. het graafschap van Giezene (Wiso-ina, Wijnen, Guînes) waarvan – naast het stadje met die naam – ook Aarde (Ardres) Hardingen (Hardinghen) Breedenaarde (Brédenarde) Doornem (Turringahem, Tournehem-sur-la-Hem) en de haven Witsant (Wissant) deel van uitmaakten. Siegfried kreeg het graafschap waarschijnlijk als dank voor gevraagde hulp van de graaf van Vlaanderen Arnolf I die hem daarvoor ook zijn dochter Elftrude ten huwelijk gaf. De grond kwam van het huis van Bonen. Siegfried zei van zichzelf dat hij Deen, Normandiër en Vlaming was. Het was pas zijn zoon Ardolf die de titel van graaf officieel zou krijgen. Bij Ardolfs geboorte was Siegfried al gestorven. Ardolf werd in Vlaanderen opgevoed aan het hof van Arnolf II. Kleinzoon Radwulf of Rodolf had als bijnaam kolvekerel (kolvékerlien) omdat hij het gebruik van de kolf als nobel wapen bande. Maar Radwulfs vrouw was het daar niet mee eens. Zij wilde de wet weer weg. Die kolf was vooral symbolisch belangrijk voor de vrije Saksen of Denen die langs de kust woonden.