'Fraai uitgevoerd boek in trefzekere stijl.
De gedichten zorgen voor een krachtige cadans dan wel hartklop.'
Paul Gellings, docent en auteur van o.a. Zondagavondbuurt
'Een aanrader voor iedereen die een partner met Asperger heeft, kent of is.
Trouwens, ook heel geschikt voor wie geen Asperger in de relatie heeft.'
Yoeke Nagel, schrijfcoach en auteur
'Prachtig geschreven en heel ontroerend! Petje af.'
Annemiek Schrijver, presentator en auteur
'Het boek is echt een parel! Geen woord te veel, erg boeiend en diep.'
Lisette Thooft, coach en auteur van o.a. Kom uit je hoofd
'Mooi de levendige staccatostijl - en de opbouw: de afwisseling van dagboekvorm, en cursief, de kleine 'vignetten', zij-gedachten aan het einde van het hoofdstuk. Met herkenning, ik denk universeel, wat betreft onze aannames en misverstanden in relaties... en dan bij iemand met deze aandoening nog uitvergroot.'
Adeline van Waning, psychiater en auteur van o.a. Opgroeien en ontwaken
'Liefdevol, respectvol en integer.'
'Dapper hoe kwetsbaar je je op stelt.'
'Hartverscheurend. Ik heb om je gehuild, zoveel verlangen.'
'Een persoonlijk en poëtisch portret van een relatie.'
'Heel erg mooi en stiekem best heftig.'
'In een adem uitgelezen. Heel aangrijpend en herkenbaar.'
'Een pijnlijk en bijzonder verhaal.'
Bilthoven, oktober 2017
Oefenen in liefde
als er geen wij is -
- Auteur
-
Marieke van Nimwegen
- Uitvoering
- Hardcover
- Reviews
- 4,6 / 5 (7 reviews )
- Prijs
- € 15 ,00
Samenvatting
Verliefd. Verdwaald. Verhuisd. Vertrouwd. Verdwenen. In vijf scènes ontvouwt zich het krachtige en kwetsbare verhaal van een grote liefde, voor een man die Asperger bleek te hebben. Wat maakte dat het maar liefst 15 jaar duurde voor deze oefening in liefde tot een slotakte kwam? De aantrekkingskracht tussen de man met zijn bijzondere eigen wereld en de vrouw die vooral verbinding zoekt is groot, zoveel is zeker. Hun ontmoetingen brengen (vooral haar?) veel vreugde en veel verdriet. Een gedicht en een terugblik bij elke scène maken het verhaal compleet. Psychiater Bram Sizoo schrijft in zijn voorwoord: 'Ik denk dat anderen zeker steun kunnen vinden in de herkenning.'
Let op, de prijs is exclusief €4,- verzendkosten
Let op, de prijs is exclusief €4,- verzendkosten
Over de auteur
Tot een paar jaar terug zette Marieke van Nimwegen (1952) haar schrijftalent vooral in om over gezondheid, duurzaamheid en consuminderen te publiceren. Maar toen ontdekte ze het autobiografisch schrijven bij de Draad van Arianne. Zo terugkijken naar gebeurtenissen in het verleden brengt helderheid en heling. Dat bleek al uit haar sprookjesboekje ‘Het meisje dat meestal mislukte’. Met dit tweede boek laat zij opnieuw zien hoe waardevol schrijven over je eigen leven kan zijn.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402238761 / 978-94-022-3876-1
- Verschijning
- 06-10-2017
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Hardcover
- Pagina's
- 52
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Opmaat
Hij danst flierefluitend mijn leven binnen. Ik ben nog net geen vijftig en sta een paar jaar na een scheiding open voor een nieuwe man. Verliefd raken op deze schijnbaar zorgeloze, jong ogende god gaat als vanzelf. Het liefdesleven met hem is een gelukzalige openbaring. Maar er is iets aan de hand met zijn brein, zegt hij. Vijftien jaar lang probeer ik erachter te komen wat dat dan wel is - en hoe ik mij daartoe kan verhouden. Al die tijd scharrelen we om elkaar heen, in een tragikomisch ballet van meerdere scènes, met grote en kleinere rustpauzes. In ons laatste duet koersen we af op een gezamenlijke slotakte, oud, grijs en meestal gelukkig. Dat dacht ik echt. Maar hij verdwijnt van het toneel. Schielijk, zonder elegante afgang. Wil zijn speciale plaats bij mij niet meer. Nu ik stop mezelf te verwijten dat ik al die tijd van hem ben blijven houden, kan ik dit boek schrijven. Een rustige liefde was het niet. Wel intens. En mooi in al zijn onvolmaaktheid.
met niemand
liep ik zo veel
mijl
en ver
buiten lopen
scharrelaars in 't leven
zwervers verliefd
verdwaald
langs bospaden
strandranden
bergen bij onweer
heide
en we vrijden
met niemand
liep ik zoveel
mijlenver
Hij danst flierefluitend mijn leven binnen. Ik ben nog net geen vijftig en sta een paar jaar na een scheiding open voor een nieuwe man. Verliefd raken op deze schijnbaar zorgeloze, jong ogende god gaat als vanzelf. Het liefdesleven met hem is een gelukzalige openbaring. Maar er is iets aan de hand met zijn brein, zegt hij. Vijftien jaar lang probeer ik erachter te komen wat dat dan wel is - en hoe ik mij daartoe kan verhouden. Al die tijd scharrelen we om elkaar heen, in een tragikomisch ballet van meerdere scènes, met grote en kleinere rustpauzes. In ons laatste duet koersen we af op een gezamenlijke slotakte, oud, grijs en meestal gelukkig. Dat dacht ik echt. Maar hij verdwijnt van het toneel. Schielijk, zonder elegante afgang. Wil zijn speciale plaats bij mij niet meer. Nu ik stop mezelf te verwijten dat ik al die tijd van hem ben blijven houden, kan ik dit boek schrijven. Een rustige liefde was het niet. Wel intens. En mooi in al zijn onvolmaaktheid.
met niemand
liep ik zo veel
mijl
en ver
buiten lopen
scharrelaars in 't leven
zwervers verliefd
verdwaald
langs bospaden
strandranden
bergen bij onweer
heide
en we vrijden
met niemand
liep ik zoveel
mijlenver
Reviews (7)
Autobiografisch schrijven over een ingewikkelde liefdesgeschiedenis is meestal een tamelijk hachelijk gebeuren, maar Marieke van Nimwegen slaagde erin in 52 pagina's compleet te zijn. Dat noem ik kunst. En jawel, dit kleine boek is ook nog eens goed en pakkend geschreven. Er is aandacht besteed aan de vorm: korte hoofdstukken die telkens beginnen met een poëtische samenvatting en bijna objectief nabeschouwd worden. Cover en illustraties zijn van Brigida (kunstenares) en de ondertitel is ongelooflijk raak gekozen. En nee, het wordt nergens larmoyant. Natuurlijk is er boosheid en teleurstelling, maar de schrijfster is zich vol bewust van wat er gebeurt en daardoor wordt ze geen slachtoffer.
De lezer wordt deelgenoot van een hartstochtelijke relatie tussen een vrouw die zich met hart en ziel wil verbinden en een man die Asperger blijkt te hebben. Hij is dol op haar, maar ook op andere vrouwen en toeft vooral in zijn eigen belevingswereld. De vrouw onderzoekt haar motieven: waarom zou ze zich voortdurend door hem op het verkeerde been laten zetten al doet hij dat niet met opzet? Hij is zoals hij is en kan niet anders. Verschillende malen wordt de relatie verbroken of op hold gezet, om vervolgens (soms tegen wil en dank) weer opgepakt te worden. Dat duurt 15 jaar.
Openhartig maar nergens gȇnant, genuanceerd maar niet te gedetailleerd, vol liefde maar nergens sentimenteel en zo kan ik doorgaan. Mooi, eerlijk en een pure weergave van wat de liefde vermag én wat ontwikkeling vermag.
November 2017, Simone Thomasse, BewustZijn Online
Klein boekje met een groot verhaal, zoveel liefde, zoveel pijn, onzekerheid, twijfel.
Ik herken veel en vind het knap hoe je dit hebt weten te vertellen.
De ruimte die je laat, voor hem, voor jezelf en toch zo voelbaar!
Huilend zit ik in de trein.
Buiten vliegt het landschap voorbij,
met donkere bomen en grijze wolken.
Vogels vliegen in een pijlformatie gaat het zuiden.
Er ligt poedersuikersneeuw op de daken.
Een grote valk zit op een wei die door kleine bosjes omarmd wordt.
Een grote emotiegolf stroomt door me heen.
Je woorden hebben me geraakt.
Ik zat met jullie in de auto.
Ik liep met jullie op het strand.
En ik lag met jullie op de bank.
Ik kon het allemaal heel helder zien.
Door jouw woorden.
Ik voelde - wel op mijn manier -
wat jij hebt moeten voelen.
De knoop in mijn maag en de zon in mijn hart.
De vreugde en de teleurstelling.
Het wachten en het hopen.
Traantjes springen uit mijn ogen.
Net heb ik je boek uitgelezen.
Dankjewel.
Zojuist heb ik 'Oefenen in liefde...' in een adem uitgelezen. Zeer onder de indruk van je openhartigheid en eerlijkheid. Kwetsbaar en veerkrachtig. Een handreiking, een spiegel voor lotgenoten die leven met een partner met Asperger. Je hebt daarnaast ook nog een levendige, rijke en zuivere stijl van schrijven, waardoor de heftigheid en het confronterende iets lichtvoetigs houden. Balancerend tussen verliefdheid en vervreemding ben je niet ten onder gegaan.
Een wervelend onorthodox samenzijn
In het supersympathieke boek: 'Oefenen in liefde - als er geen wij is', neemt Marieke van Nimwegen je in vogelvlucht mee bij het opbloeien en uitdoven van haar relatie met een man met autisme. Ze deelt haar verhaal op in vijf scènes met de titels Verliefd, Verdwaald, Verhuisd, Vertrouwd en Verdwenen en beschrijft zo de vijftien jaar die hun relatie duurde. De auteur is van huis uit communicatiemedewerker en (bedrijfs)journalist en ontdekt via een cursus autobiografisch schrijven hoe heilzaam het kan zijn om via die methode terug te kijken op gebeurtenissen in het verleden. Na een sprookjesboekje (Het meisje dat meestal mislukte) waagde zij zich aan een tweede boek dat zij via crowdfunding wist te financieren.
In 52 bladzijden neemt ze je mee in de continue beweging van afstand en nabijheid die de kern van hun relatie vormt. Enerzijds de aantrekking van een wervelend onorthodox samenzijn, dan weer de worsteling met het zoeken naar verbinding en hoe anders er dat voor beiden uitziet. 'Een rustige liefde was het niet. Wel intens. En mooi in al zijn onvolmaaktheid.' Marieke oefent zich een 'zeemansvrouw' te zijn, maar het omgaan met de bijbehorende onbereikbaarheid en onberekenbaarheid breekt haar uiteindelijk op. Of eigenlijk is hij het, die pardoes het 'samen' verbreekt. Uit liefde voor haar, zodat zij verder kan gaan?
Boekbespreking in Autisme Magazine, winter 2017.
'Afgelopen zondag heb ik je boek in één adem uit gelezen en heb er erg van genoten!
Je schrijft ontzettend pakkend, ik wil voortdurend verder lezen. Ook de humor erin is heerlijk. Je hebt echt een eigen stijl. Dus complimenten!
De nadruk ervaar ik op de uitdaging in het omgaan met deze man en minder op het liefdesbange stuk. Maar je vertelde laatst dat je nu je eigen verlatingsangst onderkent. Ik vind het prachtig om te horen: je nieuwe inzicht is de achterkant van deze relatie. Daarmee krijgt het ineens veel meer diepte. Dat er in jezelf een voedingsbodem is waardoor je steeds doorgaat met iets wat niet echt werkt. Daar zullen velen zich in herkennen. Op deze manier neem je jezelf dieper mee en dat zal bij lezingen vele harten openen. Ik zou ontzettend nieuwsgierig zijn naar een laatste scene in de serie die helemaal over jezelf gaat en bijvoorbeeld 'verdiept' zou kunnen heten (erg leuk trouwens die namen van de vijf scènes), ik noem maar een voorbeeld om in de 'ver' woorden te blijven.'
Hannah Cuppen, auteur Liefdesbang