Prachtige verhalen over wat scholieren hebben meegemaakt na de razzia in Rotterdam. De personen komen verder tot leven door de interviews die de auteurs met hen hebben gehouden. Indringend!
Na de grote razzia
Rotterdamse scholieren voor dwangarbeid in Duitsland 1944-1945
- Auteur
-
Patrick Verkade & Pascal den Edel
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Geschiedenis
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 23 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
De Duitse bezetter organiseert de grote Razzia van Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Duizenden mannen worden opgepakt en op transport gezet naar Duitsland. Afgevoerd naar onbekende bestemming om ingezet te worden in de oorlogsindustrie van Hitlers Derde Rijk.
Onder deze groep mannen zijn de jongens van de Tweede Ambachtsschool op de Beukelsdijk vlakbij het centrum van Rotterdam. Sommige leerlingen zijn nog geen 17 jaar oud als ze meegenomen worden. Ze zenden brieven naar huis en houden dagboeken bij waarin zij beschrijven wat er zich afspeelt tijdens deze periode van dwangarbeid. Ze schrijven over voedseltekorten, slechte hygiëne, het leven in de barakken en de beslommeringen op de werkvloer. Ze beschrijven het vluchten voor geallieerde bombardementen, werken aan de frontlinie en het ontwijken van gevechtssituaties.
Met hun verhalen nemen de scholieren je terug naar deze tijd en geven zij inzicht in het leven tijdens een oorlog. Soms is hun verhaal kort en bondig, soms uitvoerig en gedetailleerd beschreven. Dit unieke werk is hun verhaal over overleven, overleven tot zij bevrijd worden uit de greep van de onderdrukker en eindelijk weer naar ouders, familie, vrienden en geliefden kunnen terugkeren.
Onder deze groep mannen zijn de jongens van de Tweede Ambachtsschool op de Beukelsdijk vlakbij het centrum van Rotterdam. Sommige leerlingen zijn nog geen 17 jaar oud als ze meegenomen worden. Ze zenden brieven naar huis en houden dagboeken bij waarin zij beschrijven wat er zich afspeelt tijdens deze periode van dwangarbeid. Ze schrijven over voedseltekorten, slechte hygiëne, het leven in de barakken en de beslommeringen op de werkvloer. Ze beschrijven het vluchten voor geallieerde bombardementen, werken aan de frontlinie en het ontwijken van gevechtssituaties.
Met hun verhalen nemen de scholieren je terug naar deze tijd en geven zij inzicht in het leven tijdens een oorlog. Soms is hun verhaal kort en bondig, soms uitvoerig en gedetailleerd beschreven. Dit unieke werk is hun verhaal over overleven, overleven tot zij bevrijd worden uit de greep van de onderdrukker en eindelijk weer naar ouders, familie, vrienden en geliefden kunnen terugkeren.
Over de auteur
Sinds 2009 reist LandmarkScout door Europa op zoek naar het verleden. Wij bezoeken tastbare restanten van de periode 1914-1945 en doen hiervan verslag via ons blog. We geven toelichting op de geschiedkundige gebeurtenis van de bezochte locaties en objecten en vullen deze aan met bezoekersinformatie. Hoewel we onderwerpen uit de periode 1914 tot 1945 bezoeken heeft de Tweede Wereldoorlog de voorkeur in ons onderzoek, zowel de materiële als de politieke ontwikkelingen van destijds.
Het idee voor de oprichting van LandmarkScout is in 2008 in het Belgische Houffalize ontstaan tijdens een weekeinde in de Ardennen. Na een heerlijke wandeling langs de rivier de Ourthe zijn we in de plaats Houffalize aangekomen. Hier is, naast een drietal tanks die als oorlogsmonument te bezichtigen zijn, een alleraardigst Tweede Wereldoorlog museum. Tijdens dit weekeinde is besloten om nog meer trips te maken met Tweede Wereldoorlog als doel. Dit resulteerde in een set prachtig fotomateriaal die we graag met andere liefhebbers wilden delen. Aangevuld met achtergrondinformatie zijn deze foto’s en films sinds 2009 te bekijken op onze website.
Ons werk wordt door velen gewaardeerd en er is over de jaren heen een samenwerking ontstaan met gastschrijvers en fotografen waaronder Stephan Wynants uit België, Phil Wood uit Engeland, Rafal Szymczak uit Polen en Cliff Levertte uit Amerika.
We streven naar een unieke website met eigen werk.
LandmarkScout is opgericht door Pascal den Edel en Patrick Verkade
Het idee voor de oprichting van LandmarkScout is in 2008 in het Belgische Houffalize ontstaan tijdens een weekeinde in de Ardennen. Na een heerlijke wandeling langs de rivier de Ourthe zijn we in de plaats Houffalize aangekomen. Hier is, naast een drietal tanks die als oorlogsmonument te bezichtigen zijn, een alleraardigst Tweede Wereldoorlog museum. Tijdens dit weekeinde is besloten om nog meer trips te maken met Tweede Wereldoorlog als doel. Dit resulteerde in een set prachtig fotomateriaal die we graag met andere liefhebbers wilden delen. Aangevuld met achtergrondinformatie zijn deze foto’s en films sinds 2009 te bekijken op onze website.
Ons werk wordt door velen gewaardeerd en er is over de jaren heen een samenwerking ontstaan met gastschrijvers en fotografen waaronder Stephan Wynants uit België, Phil Wood uit Engeland, Rafal Szymczak uit Polen en Cliff Levertte uit Amerika.
We streven naar een unieke website met eigen werk.
LandmarkScout is opgericht door Pascal den Edel en Patrick Verkade
Productinformatie
- ISBN
- 9789402240160 / 978-94-022-4016-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 27-10-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Geschiedenis
- Kwalificaties
- Tweede Wereldoorlog (ca. 1939 - ca. 1945) Rotterdam
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 304
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Een passage uit het opstel van Hugo Gelens, 17 jaar oud ten tijde van de Grote Razzia.
Na drie dagen stapten we uit in Essen, puin, puin en nog eens puin[1]. Ik dacht als we hier blijven dan heb ik het al gezien. We stonden nog geen twee minuten op het perron of er werd luchtalarm geblazen. We moesten de kelder in, maar voordat wij in de kelder waren, loeide de sirene gelukkig al weer veilig.
We moesten weer vlug de trein in, we zouden weer gaan vertrekken.
Even buiten Essen bleven we staan.
Het werd donker en ik ben toen in het bagagenet gaan liggen. Weldra viel ik in slaap, tot dat ik het bagagenet uit gelicht werd door de luchtdruk, het was een geweldige dreun.
Ik keek in het rond, maar er zat geen mens meer in de coupé. Ik wou de deur uitgaan, maar die zat op slot, toen ben ik er door het raam uit geklauterd. Ik viel nog over de draden langs de spoorlijn.
Eindelijk kwam ik aan de dijk waar al de mensen lagen. Ik vroeg wat er aan de hand was. Ze vertelden me, dat de trein achter ons gebombardeerd was. Er zaten Polen, Hongaren, Tsjechen en Italianen in die trein.
Eindelijk vond ik mijn vriend weer, toen ik vertelde dat ik nog in het bagagenet lag schrok hij geweldig. Opeens begonnen ze weer te bombarderen, er kwamen allemaal een soort rode, gele en blauwe kerstbomen[2] naar beneden, dat was het eerst wat we al meemaakten. Gelukkig ging ook dat weer voorbij. We stapten weer in terwijl alles in lichterlaaie stond.
Na drie dagen stapten we uit in Essen, puin, puin en nog eens puin[1]. Ik dacht als we hier blijven dan heb ik het al gezien. We stonden nog geen twee minuten op het perron of er werd luchtalarm geblazen. We moesten de kelder in, maar voordat wij in de kelder waren, loeide de sirene gelukkig al weer veilig.
We moesten weer vlug de trein in, we zouden weer gaan vertrekken.
Even buiten Essen bleven we staan.
Het werd donker en ik ben toen in het bagagenet gaan liggen. Weldra viel ik in slaap, tot dat ik het bagagenet uit gelicht werd door de luchtdruk, het was een geweldige dreun.
Ik keek in het rond, maar er zat geen mens meer in de coupé. Ik wou de deur uitgaan, maar die zat op slot, toen ben ik er door het raam uit geklauterd. Ik viel nog over de draden langs de spoorlijn.
Eindelijk kwam ik aan de dijk waar al de mensen lagen. Ik vroeg wat er aan de hand was. Ze vertelden me, dat de trein achter ons gebombardeerd was. Er zaten Polen, Hongaren, Tsjechen en Italianen in die trein.
Eindelijk vond ik mijn vriend weer, toen ik vertelde dat ik nog in het bagagenet lag schrok hij geweldig. Opeens begonnen ze weer te bombarderen, er kwamen allemaal een soort rode, gele en blauwe kerstbomen[2] naar beneden, dat was het eerst wat we al meemaakten. Gelukkig ging ook dat weer voorbij. We stapten weer in terwijl alles in lichterlaaie stond.
[1] Essen valt binnen de operatie, ‘de Slag om de Roer’. Die had als doel het uitschakelen van de Duitse industrie in deze regio. In Essen zat onder andere de firma Krupp die bekend is voor het leveren van geschut en lopen voor tanks en andere wapens en is daarom meerdere malen gebombardeerd.
[2] De bommenwerpers gooiden stroken aluminiumfolie uit de vliegtuigen om de Duitse radar te verstoren, de Engelse benaming hiervoor is Window. Door het licht van afweer geschut, explosies, zoeklichten en branden gaven de stroken allerlei kleuren af in de nacht.