Mooi geschreven,wat een positieve insteek, complimenten!
Ik wil weg
De weg van verstopte trauma's naar simpelweg gelukkig leven
- Prijs
- € 17 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
In Ik wil weg schetst Bep de Vaan hoe ze haar trauma’s uit het verleden achter zich laat. Zelf en met hulp van haar gezin, de ggz, de huisarts en haar vriendin Nel. Op een eerlijke manier beschrijft ze hoe ze stap voor stap bewust leert leven en met haar nare herinneringen om leert gaan.
Over de auteur
Bep de Vaan (Vlijmen,1957) groeide op in het Brabant van de jaren zestig en komt jaren later achter de vreemde gebeurtenissen in haar jeugd . Ze waren weggezakt maar komen in alle hevigheid terug. In haar verhaal beschrijft Bep de pijnlijke ervaringen en details die een prachtig tijdsbeeld schetsen. Omgaan met trauma's en ziekte. Hoe doe je dat? Bep vertelt nuchter over vallen en opstaan en over doorgaan. Maar ook over wat het leven de moeite waard maakt. Zoals hardlopen, koken en mooie kledingstoffen bekijken in Parijs. Bep werkte als coupeuse in Waalwijk en heeft twee zoons.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402244304 / 978-94-022-4430-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 13-04-2018
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 66
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Wij woonden achteraf, onderaan een dijk in het buitengebied
van het dorp. Elke keer als ik uit school kwam, was er bij het
witte huis een poort met een hond die hard blafte. Hij had me
weleens in mijn broekspijpen gegrepen dus was ik altijd erg
bang als ik daar langskwam. Onderweg keek ik naar wat er
zoal groeide, veel mooie bloemen. Ik herinner me de leeuwenbek,
een prachtige bloem. En de witte krodde, een witte bloem
met blaadjes uit een hart dat bolvormig was. Ik plukte de
blaadjes om op te eten. Ze waren heerlijk. Mensen gebruikten
de bloemblaadjes om bijvoorbeeld soep meer aroma te geven.
Eenmaal thuis was er niemand. De deuren waren dicht en
afgesloten. Er was niemand die me binnen kon laten. Omdat
ik zo’n honger had, liep ik naar het land waar mijn vader
groenten voor de veiling verbouwde. Het was niet veel maar
alles hielp in die tijd om wat geld bij te verdienen.
Ik nam wat bladeren boerenkool en plukte nog wat andere
groenten totdat ik geen honger meer had. Grappig, achteraf
gezien was ik vroeger, zonder het te weten, al biologisch bezig,
wat nu zo modern is.
Na m’n hap groenten bouwde ik van de veilingkisten een huisje.
Om daar even in te gaan zitten, om me veilig te voelen. In
m’n huisje hoorde ik voetstappen naderen maar ik bleef muisstil
zitten. Ik zag de schoenen rondom de kistjes lopen.
Reviews
Ik heb het gelezen, heel mooi en knap van haar dat ze het zo heeft kunnen verwoorden. Ik heb haar zelf een compliment gegeven, in een woord geweldig.