Hoe het zo gekomen is / How it all came to be
psychologische fabels tweetalig / psychological fables bilingual

Zoals bij alle fabels, zijn de verhalen spiegels voor de mensen. Via de karakters van de dieren, kijk je eigenlijk naar jezelf en onze maatschappij. De fabels zijn beschouwelijk, maar levendig beschreven en met vleugjes humor. Dat maakt het een boek om bij te glimlachen, maar ook om sommige fabels nog eens te herlezen en te overdenken. Het boek is ook geschikt voor taal- en cultuuronderwijs, omdat het tweetalig is, en vanwege de noten achterin, waarin enkele inspiratiebronnen worden toegelicht.

Bekijk hier de boektrailer.

Fenna Smilde (1960) schrijft al haar hele leven. In 2014 begon ze haar website: www.femmka.net, met daarop haar reflecties (gedichten), korte verhalen, liedteksten, en ook fabels. Door haar vele buitenlandse contacten op de sociale media, vindt ze het leuk om ze te vertalen in het Engels (met hulp). Zelfexpressie door schrijven, en daarmee lezers mogen inspireren; dat is altijd haar droom geweest.

"Dag", zei de kaketoe, want die was het. "Waar ben ik terecht gekomen?"
"In het dierenbos", zei de vlinder. "Op de middelste tak van de beuk."
"Dat zal ik onthouden", zei de kaketoe. "Ik onthoud altijd alles van mijn vakanties."
"O", zei de vlinder, die geen idee had wat vakanties waren.
Het bleef even stil, op het ritselen van wat bladeren na, die bewogen werden door de zachte zomerbries.
"Zijn dat leuke onthoudingen?", vroeg de vlinder.
"Ja", zei de kaketoe. "Ik onthoud ze graag, en met liefde."
"Liefde", zuchtte de vlinder. "Vakantie-liefde. Wat klinkt dat mooi."
"Zeker", zei de kaketoe. "Vakantieliefdes zijn mooi."
Even verzonken die beiden weer in gepeins.
"Maar", zei de kaketoe, een beetje mistroostig, "ze gaan over."
De kaketoe verschoof een stukje op de tak, De vlinder wist niet zeker of dat alleen was om de stralen van de zon te vermijden.
"Weet je," zei de kaketoe, "eigenlijk zoek ik echte liefde, zo’n liefde zonder onthoudingen."
"O", zei de vlinder, die niet wist of ze de kaketoe zou aankijken of ook een stukje op zou schuiven.
"Zo’n liefde", zei de kaketoe, "die je niet hoeft te onthouden, omdat die er gewoon altijd is."
"Ja," zei de vlinder, "zó’n liefde" en keek de kaketoe aan.