De Hoevekronieken
Deel 1: de Begoocheling - Hoe overleef ik een verslaving en een verslavingskliniek
- Auteur
-
Wim Kauffman
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 4,0 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 22 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
(Nederland en België)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402247671 / 978-94-022-4767-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-09-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 254
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Op een vrijdagnamiddag eind januari 1974, zo’n jaar of zes later, spoor ik vanuit het hoge noorden naar een grote stad aan de zee. Vanuit het station recht vooruit lopen. Langs een zeer brede weg die uit allerlei stroken bestaat waardoor je nauwelijks de overkant kunt bereiken. De weg wordt geflankeerd door hoge kantoorpanden en dan op een gegeven moment naar links en je komt vanzelf uit op de Wal. Daar moet ik zijn. Ik ben als een slaapwandelaar die langzaam ontwaakt en niet meteen beseft waar hij is. Elke stap kan fout aflopen. Ik ben op weg naar het introductiecentrum van de Hoeve. Het is middenin de stad. Daar gaat er gesproken worden en op een gegeven moment ga je naar de Hoeve die buiten de stad ligt. Op de Hoeve worden geen drugs gebruikt en hoogstwaarschijnlijk zitten er geen bekenden. Dat heb ik uit laten zoeken en het was een voorwaarde om erheen te gaan. Verder weet ik niets. Ik bel aan bij een monumentaal pand op de Wal. Voormalige vesting, nu een chique buurt. Afstandelijk, zoals alles in deze stad. De deur zoemt open en ik beklim een steile trap van donker hout. Bovenaan wacht een strakke, vervreemde figuur in een blauwe coltrui me op.
"Kom je voor de introductie of voor het spreekuur?" Ik begrijp er meteen al niets van. Het irriteert hem: "Voor de introductie van de Hoeve, of kom je voor de dokter?"
"Voor de Hoeve denk ik. Ja, voor het afkicken."
"Ben je clean? Heb je gebruikt?" Hij vraagt het me alsof hij tegen een doofstomme praat. Natuurlijk ben ik clean. Ik heb al twee weken niet gebruikt, maar besluit om dat maar niet aan hem uit te leggen.
"Nee, ik heb niets gebruikt." Hij wijst naar een van de donke-re, houten deuren in het halletje.
"Ga daar dan maar naar binnen."