Polleke en Pelleke zien Sint-Kerst-Pasen

Polleke en Pelleke zijn twee kabouters die wonen bij reus Jan en zijn vrouw Marie. Zij wonen aan de rand van een groot bos. In het bos maken de kabouters kennis met Sinterklaas en ze gaan hem helpen. Ojee, Sint was zelfs kwijt. Met Kerst schrikken de kabouters van Heks Citronella. Helpt deze heks nou of worden ze weer betoverd? En wie was nou toch St. Maarten? Reus Jan weet dit wel hoor. Ja en Jaap Paashaas die schrikt van Loebas, de hond van reus Jan. Loebas lust graag lekkere hazenbilletjes, maar dat kan toch niet! Kijk maar eens…

Leuk om voor te lezen, of om zelf te lezen.

Piet Hendrikx (1954) woont met zijn vrouw in Fijnaart. Na Militaire Dienst en de PA werd hij in 1977 benoemd op de Kennedyschool in Fijnaart. Zijn favoriete groepen waren in de onderbouw. Piet werkte enige jaren in de kleutergroepen en vooral in groep 3. Maar groep 4 kende Polleke en Pelleke ook hoor. Door zelf te vertellen is een verhaal extra spannend te maken. Piet liep vertellend door de klas en kon zelf zijn verhalen ondersteunen met tekeningen op het bord. De kinderen deden dan vanzelf mee. Polleke en Pelleke zijn een begrip op school met Sinterklaas, Kerst en Pasen in Fijnaart.

Het paard is een wit paard en hij ligt op de grond. Er zit bloed aan zijn benen. Het paard hinnikt en de man is aan het troosten en hij is ook de benen van het paard aan het verzorgen. 
Maar Polleke en Pelleke kunnen natuurlijk het paard verstaan en de man kan dat niet. Het paard hinnikt: "Kon je nou niet beter sturen sufferd, kijk nou toch eens, heel mijn been open, allemaal bloed. Ik moest van jou toch daar lopen. Zag je niks, omdat je je bril niet op had zeker, au au, mijn been, mijn been."
De twee kaboutertjes komen te voorschijn en gaan naar de man en het paard toe.
Ondertussen klaagt het paard verder en de man probeert steeds te helpen.
Het paard hinnikt nog: "Sjonge jonge, je baard sloeg zeker voor je ogen, au au, mijn been, mijn been." De man heeft een grote witte baard en een grote rode mantel aan. Tegen een boom staat een grote gele staf. Die lijkt wel van goud! "Hallo meneer, kunnen wij u helpen?" De grote meneer met zijn witte baard draait zich om en zoekt even. Dan ziet hij de twee kleine mannetjes voor zich staan. Met een zware stem zegt hij: "Hallo, mannetjes wie zijn jul­lie? Ik ken jullie niet en toch ken ik bijna iedereen."
"Wij zijn Polleke en Pelleke meneer en wij wonen bij reus Jan in het bos, maar wie bent u?"
"Kennen jullie mij dan niet? Ik ben Sinterklaas en ik kom overal de kinderen blij maken met cadeautjes, omdat ik binnen­kort jarig ben."