Een liefdevolle gevoelige vader die recht vanuit het hart heeft geschreven, heel authentiek! Hoe dapperheid en kwetsbaarheid bij elkaar komen. Ruud heeft beide kanten tot zijn beschikking wat maakt dat je zijn werkelijke kracht ervaart!!
Samenvatting
Waarom gaan mijn dochters dood?
Ruud Zuurman was in 1995 als militair betrokken bij de Val van Srebrenica. Enkele jaren later blijken twee van zijn drie dochters een zeldzame, ongeneeslijke ziekte te hebben. Een gruwelijke ziekte waarbij hij zijn kinderen stap voor stap ziet aftakelen. Op ontroerende wijze beschrijft hij de manier waarop zijn gevoelens over Srebrenica en de ziekte van zijn dochters met elkaar verweven raken. En hij vertelt over zijn vaderlijke liefde, machteloosheid, verdriet en diepe angst voor het onvermijdelijke... Een kus ... en een knuffel! is een aangrijpend verhaal waarin Ruud Zuurman de confrontatie aangaat met zichzelf en op een uitzonderlijke manier zijn kwetsbaarheid toont.
Over de auteur
"Van jongs af aan streefde ik ernaar om het beste uit mezelf te halen. Als mens, als sportman, als militair en als professioneel trainer en coach. Geen hindernis was mij te hoog. Onoverwinnelijk voelde ik me. Door de Val van Srebrenica en de ziekte van mijn dochters, kwam ik erachter dat het leven niet maakbaar is. Dat ik mijn immense pijn zal moeten verdragen. Het enige wat ik kan doen is alles van me af schrijven..."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461763945 / 978-94-617-6394-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-08-2011
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 192
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik ben aan het werk wanneer mijn telefoon gaat, het is Suzan. Huilend: "Het is waar, Britt is ziek ... ze gaat dood ..."
Ik ben verdoofd en weet niet wat ik moet zeggen, voel niets. Ik heb over een uur nog een belangrijke presentatie waar ik met mijn collega naar toe ga. Op de automatische piloot doe ik waar ik goed in ben, net of er niets ergs is gebeurd ...
Na de presentatie stap ik mijn zwarte Honda. Ik rijd vervolgens naar de snelweg, alwaar ik overvallen word door mijn emoties. Ik ontplof in de auto van woede en verdriet, sla voortdurend op mijn stuur, begin te schreeuwen en trap het gaspedaal helemaal in. Ik vloek en tier. Als een gevaarlijke gek rijd ik met meer dan 200 kilometer per uur over de vierbaansweg, soms inhalend via de vluchtstrook ..."Oh nee, lieve Britt, oh nee, lieve Britt", schreeuw ik voortdurend. Mijn ergste nachtmerrie is werkelijkheid geworden ...
Reviews (3)
ongelooflijk ingrijpend verhaal, dat op een bijzonder kwetsbare manier is weergegeven.
Mooi beschreven hoe ver liefde van een vader gaat. Ondanks de innerlijke strijd vechten voor je kind. De trane rollen over je wangen