Boek mee op vakantie genomen en aan het zwembad gelezen. Regelmatig van mijn vrouw gehoord "wat zit je weer te lachen, is het zo leuk?".
Ja, het is echt heel komisch!
De aanleiding is natuurlijk minder maar ik denk dat er voor een hoop mensen er veel herkenbare situaties in voorkomen.
Ik heb er erg van genoten.
Tekst zoals afgedrukt in de boekenrubriek 'Boeken&zo' in het tijdschrift INDruk - jaargang 10 - nr. 4 - augustus 2013.
Dementie wordt wel de volksziekte nummer 1 van de toekomst genoemd. En hoe ga je met die ziekte om als je er in je eigen familie mee te maken krijgt? In het boek 'Uit zicht' beschrijft Karin Kamminga de periode waarin zij, haar twee zusters en een broer worden geconfronteerd met een dementerende moeder. Het is een opsomming van allerlei zaken die kinderen in die situatie kunnen meemaken: het bezoeken van huisartsen, fysiotherapeuten en geriaters, zaken zoals huisvesting en uiteraard het zo goed en zo kwaad mogelijk proberen het leed van die moeder te verzachten. Kamminga doet dit met een nodige dosis humor, humor die al lezend hard nodig blijkt te zijn om dit alles te kunnen dragen. Het verhaal bestaat uit veel goed leesbare dialogen en er wordt veelvuldig 'populair' taalgebruik gebezigd ('godverdomme', 'vuile etter', 'stom wijf'). Een authentiek en eerlijk relaas waarin humor, verdriet en ernst elkaar op een realistische en regelmatig hilarische manier afwisselen. 'Uit zicht' is een uitgave van Boekscout.nl - isbn 978-94-6206235-1
Echt een heel aangrijpend boek. Lees je inderdaad in 1 x uit. Compliment en voor iedereen een echte aanrader.
in 1 ruk uitgelezen. een must read! ook als je geen dementie in je omgeving hebt (gehad). het pakt je. het is erg grappig, erg ontroerend.
je zit middenin het verhaal. kortom, kopen en lezen!
Zojuist dit boek uitgelezen; aangrijpend (wat een achtbaan soms), maar gelukkig ook met humor! Jullie hebben met heel veel inzet en met elkaar het beste ervan gemaakt. Er spreekt heel veel warmte uit! Mooi om te lezen!
Rake verhalen en wat bijzonder is allemaal uiterst herkenbaar voor diegenen die te maken hebben met deze ziekte. Een verlies voor het overlijden waar je vaak met schroom over spreekt maar waar ook vaak humoristische kanten aan zitten, als je dat kunt opbrengen. En die kanten heeft Karin raak getroffen en opgeschreven. Misschien voor iedereen in zo'n situatie beter, kijk met humor, het drama heeft zich toch al voltrokken.
Van harte aanbevolen!!!
Heb het boek uit en ik moet zeggen dat ik er erg van genoten heb. Ik ben nogal visueel ingesteld en dat is bij jouw boek absoluut een pré. J
Ik heb geweldig genoten (klinkt misschien vreemd) van het boek van Karin over haar moeder. Ik ben de buurman geweest van Karin en haar man en ik heb meerdere jaarwisselingen meegemaakt bij Karin met haar moeder, zussen en haar broer. Altijd gezellig. Ik heb het allemaal van redelijk dichtbij meegemaakt. Mijn moeder is 93 en is ook dementerend, en met name “het tasje” is illustratief voor dementerende mensen.
Leuk vind ik natuurlijk ook dat Karin en haar zussen en moeder in mijn appartement in Portugal zijn geweest en daar zo’n fantastische tijd hebben gehad. Al en al een prima boek om te lezen.
Het goede aan het boek is dat Karin, in taal en beschrijving, iedereen in zijn waarde laat en zo veel meer denk- en ervaringsruimte laat aan de lezer. Daarmee onderscheidt het boek zich van heel veel andere op dit terrein. Het is ook literair goed want er staat geen woord teveel of te weinig in en telkens is voor ronde duidelijke taal gekozen. Inmiddels is het natuurlijk ook een boek dat je om de oren slaat met het onderwerp en met hoe iedereen het doorleeft en er mee omgaat.
Prachtige beschrijving van een dochter die haar moeder ziet veranderen in een persoon die zij moet "opvoeden". Met veel humor geschreven. En toch proef je de pijn die het haar geeft. Vier kinderen die elk op hun eigen manier omgaan met de geestelijke achteruitgang van hun moeder. Ik kon het bijna niet wegleggen. Zelf werkzaam in de zorg (fysiotherapeut) vond ik het een leerzaam verhaal. Een aanrader! Dank Karin!
Heel knap om met zoveel humor en opgeruimdheid het verdriet te lijf te gaan! En mooi om dit door te geven in een makkelijk leesbaar boek!
Een monument van liefde, van een dochter of beter gezegd van kinderen voor hun demente moeder. Prachtig geschreven. Ontroerend met vaak een vette knipoog naar het leven. Ik heb het in één ruk uitgelezen.
Een prachtig boek. Dat deze familie bij zo'n serieus onderwerp als dementie het leed met humor kan verzachten. Bijzonder om een kijkje te mogen nemen in het leven van Karin. Het boek leest makkelijk weg. Er worden veel dialogen uitgeschreven, zodat je jezelf in het verhaal waant. Een echte aanrader!
Ik heb het boek in één adem uitgelezen en dat gebeurt me niet zo vaak. Heerlijk taalgebruik en fijne verteltrant. Bewonderenswaardig zoals de familie met deze ziekte om gaat. Een voorbeeld voor velen. Ik wou dat ik zulke zussen had (ik heb een hele leuke broer:)
Karin, ga asjeblieft door met schrijven!
Ik vond het mooi. Naast de directe humor was er ook ruimte voor, laten we zeggen.... het beschouwen op een afstandje.
Boek aan een vriendin gegeven wiens moeder net het oordeel alzheimer heeft gekregen.
Haar reactie:
Boek in 1 adem uitgelezen. GEWELDIG!
Overeenkomst is enorm, weet nu ook wat ons verder te wachten staat, hoewel elk geval natuurlijk anders is.
Samen sterk, blij dat ook ik een broer en een zus heb.
Moet een prachtig mens zijn, deze Karin.
Ik was er stil van en kan het ook niet eens goed beschrijven; mooi, ontroerend en boordevol humor, je blijft lezen en krijgt het gevoel, ondanks het verdriet op de achtergrond, even deel te mogen zijn van een ontzettend mooi gezin. Karin ga vooral door met schrijven!
"Uit zicht" is een vlot geschreven boek dat door de afwisseling geen moment verveelt. Je leest het in één adem uit. Karin heeft het met humor geschreven. dat is bij dit onderwerp ook wel nodig om het leed te kunnen dragen. Je wordt als lezer niet overspoeld met alleen maar het droeve dat deze ziekte bij allen teweeg brengt. De humor zorgt ervoor dat de familie op deze manier het langzaam afscheid nemen kan dragen. De pijn van dit afscheid blijft tastbaar. In vergelijking met een ander boek over hetzelde onderwerp, heb ik dit met "plezier" gelezen.
Wat een fantastisch goed, mooi boek, ik heb genoten.
Ben gisteravond rond 19.00 uur begonnen met lezen ien lag heel laat in bed, In één ruk uit gelezen, kon niet meer stoppen en hoop dat je meer gaat schrijven, desnoods verzinsels, maakt mij niet uit, ik ben fan van. Zo goed geschreven dat je de ernst van de situatie uit het oog verliest.
zo goed, humoristisch maar ook verdrietig, en het besef dat een familie hoort te zijn zoals beschreven in het boek. Ik heb genoten.
Zo goed, dat je de ernst van de zaak bijna uit het oog verliest.
