Het manuscript -nu het boek- liet zich al lezen als een déja vu, de beelden uit het dorp van mijn jeugd vermengden zich met het verhaal. Ik beschouwde me altijd als een buitenstaander maar dankzij de ogen van Kris veranderde dit. Als "een van hen" doolde ik door de straten, zat ik in de kroeg, wandelde door de velden en hoorde ik alles met stijgende verbazing aan. Ik ben blij toch weer die buitenstaander te zijn. Aanrader!
Samenvatting
De barkeeper van de Zoete Inval, Johan, is verdwenen. Er lijkt sprake van een misdrijf. Het dorp loopt uit voor een stille tocht. Kris treedt op als spreekbuis van vrienden en familie. Zijn opbeurende woorden geven hem bekendheid tot ver buiten het dorp. Wanneer de verdwijning van Johan onopgehelderd blijft keert de aandacht zich tegen Kris. Er moet een dader gevonden worden. Kris ziet maar één mogelijkheid om aan de verdachtmakingen een eind te maken.
Over de auteur
"Ik groeide op tegenover de kerk van Sint Jans onthoofding in Gemert. Ik was misdienaar, zwarte piet, carnavalsmuzikant en reduktieburo-secretaris voor ik mijn roeping vond als architect. Ik reisde mijn grote liefde achterna naar Amsterdam. In De Zoete Inval onderzoek ik wat overblijft van de christelijke traditie als het geloof verdwijnt. Als ongelovige ging ik daarvoor terug naar de bron. De Zoete Inval is het evangelie van Mattheüs bewerkt tot hedendaagse thriller."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462063723 / 978-94-620-6372-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-10-2012
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 232
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Wisten ze al iets?" vroeg Sjak aan Kris.
"Er was niets gestolen," Kris krulde zijn lippen naar beneden, "ze zeggen dat ze het vermoeden hebben dat er sprake is van een misdrijf."
"Verdomd, wat dachten ze dan, dat hij daar uit zichzelf van achter de bar is weggeschoven? Op die manier vinden ze hem nooit," Sjak stampte met zijn voet op de grond. De koffie klotste bijna uit onze kopjes.
"Sjak!" zei Kris fel.
"Sorry, ik liet me even gaan."
Volgens Kris had het weinig zin ons het hoofd te breken. Zo lang Johan vermist was konden we niet meer dan hopen dat hij terug zou komen.
"Er zal zoveel gezegd worden," zei Kris, "laten wij onze mond houden."
Hoe waar dat was ontdekten we pas toen de geruchten op gang kwamen. Toen de roddels over elkaar rolden tot niemand ze meer tegen kon houden. Laat staan ik. Daarom ben ik het gaan opschrijven. Om mijn gedachten te ordenen. Om mezelf gerust te stellen. Om het piekeren te stoppen. En vooral om mezelf en anderen te laten realiseren dat er hier in het dorp zich zoveel meer heeft afgespeeld dan het verdwijnen van Johan alleen.