Samenvatting
Ergens in een heel mooi bos groeien Dollie de vos en Pollie de gans samen op. Op een dag schijnt er een lichtflits en komt er een fee op een wolk uit de lucht naar beneden. Met haar toverstokje zorgt ze ervoor dat alle dieren in het bos elkaar kunnen verstaan. Dollie en Pollie krijgen ook een opdracht van haar, waardoor ze veel spannende avonturen beleven. Steeds leren ze weer andere dieren kennen. Zo ontmoeten ze een muisje met een stekeltje in zijn staartje, een verkouden krekel, de familie uil met een pijnlijk probleem en een bijzonder dier dat verdrietig is omdat hij niet meer heel erg stinkt. Ben jij benieuwd naar de avonturen van Dollie en Pollie? Lees dan snel dit boek!
Over de auteur
"Ik deel met mijn twee zonen een passie voor muziek, zowel modern als (licht)klassiek. Ik speel viool in twee amateur-orkesten en ik zing in een projectkoor. Het gevoel van samen iets moois presteren heb ik willen overbrengen in de avonturen in dit boek. Sociale vaardigheden, zoals beleefdheid en hulpvaardigheid, overbrengen op jonge kinderen vind ik zeer belangrijk. Door mijn interesse in de dierenwereld heb ik voor twee dieren gekozen als hoofdpersonen."
Inkijk
"Ik kan niet meer zo stinken. Ik stink nog maar een beetje meer. Snik, snik."
Dollie weet niet wat ze hoort. Een dier dat juist heel veel wil stinken?
"Hallo", groet Dollie en vraagt snel: "Wat voor dier ben jij en waarom wil je meer stinken?"
"Weet je", snottert het dier. "Ik ben een stinkdier en als grote dieren mij willen opeten, dan kan ik veel stank geven en dan gaan ze weer weg en ben ik gered."
Dollie kijkt met grote ogen naar het stinkdier. "Knap hoor", zegt ze bewonderend. "Jij hoeft je dan zeker ook nooit te wassen."
Het stinkdier zet grote ogen op: "Zeker wel, anders word je toch vies. Wat een domme vraag."
"Oh, sorry hoor, dat dacht ik dan helemaal verkeerd", antwoordt Dollie. "Maar jij hebt een probleem met het stinken?"
"Ja, ik denk dat een stinkkliertje in mijn lichaam een beetje verstopt is", legt het stinkdier uit alsof hij er veel verstand van heeft.
Poeh, denkt Dollie bij zichzelf, Dit wordt vast een lastig probleem.
Ze vraagt: "Waar zit zo’n stinkkliertje eigenlijk?"
Het stinkdier fluistert: "Ergens bij m’n eh... eh... kontje."
"Wat zei je nou als laatste, ik heb dat niet kunnen verstaan", reageert Dollie verbaasd. "Waarom praat je nu ineens zo zachtjes?"
"Ik zei een vies woord en dat mag eigenlijk niet van mijn mama", legt het stinkdier uit. "Maar ja, ik moet natuurlijk wel uitleggen waar mijn stinkkliertje zit en dat zit onder mijn staart, maar ik zei kontje!"
"Jij bent zeker een jongetje", weet Dollie zeker. "Jongetjes zeggen altijd graag vieze woorden. Mijn broertje Pollie doet dat ook zo graag. Maar nu jouw probleem, hoe kunnen we dat toch oplossen?"
Dollie loopt wat heen en weer en denkt diep na. Opeens roept ze blij: "Massage!"
