Criminele Capriolen

Waarom werd Nicolas, een Poolse bendeleider, onder zulke vreemde omstandigheden omgebracht? Waarom juist in Nederland en nog wel in het zo ordentelijke Limburg? Voldoende redenen voor hoofdcommissaris Kruimel om deze grensoverschrijdende zaak in de schoenen van erecommissaris Olivier de Wit, bijgenaamd Blanco, te schuiven. Aan Blanco de opdracht, om te proberen deze complexe zaak in Limburg op te lossen. Een taak waarbij hij hulp krijgt van de Poolse politie, en waarbij ook de ver uit de mouwen gestoken handen van zijn gezin voor hem onontbeerlijk blijken te zijn om deze zaak tot een goed einde te kunnen brengen.

"Ik ben geboren in Utrecht in 1943 en nu reeds enkele jaren met pensioen, en nu pas schrijf ik een boek. Beter laat dan nooit. Tijdens mijn werkzame leven, een administratieve functie in een ziekenhuis, heb ik mij veelal mondeling moeten uitdrukken. Nu ik gepensioeneerd ben, heb ik naar ander middel gezocht om mijn gevoelens en ideeën kenbaar te maken. Dat heb ik gevonden in het schrijven van dit boek."

Na zowel de inwendige mens als de Landrover van de benodigde brandstof te hebben voorzien, vertrok het duo schatgravers en bracht de Landrover hen gewillig naar het voor hun onderzoek gewenste doel, de grotten, holen en spelonken rond de ‘zanderij’. Daar aangekomen dreef Blanco de Landrover voort over de zeer ongelijke en rulle bodem, tot aan de plaats waar zelfs aan hun voertuig en aan de wil van Blanco een ‘Halt’ werd toegeroepen. Want daar, waar Blanco gedwongen was om het voertuig het commando: ‘Op de plaats... Rust’, te geven, hield de weg op en stonden de rijkelijk aanwezige struiken, met hun takken, wortels en scherpe doorns, het door Blanco en gezel zojuist betreden stukje Limburgse aarde, te verdedigen. Blanco respecteerde de door die vegetatie aangenomen houding goedmoedig, deels omdat hij weinig lust en zin had om die rijkelijk aanwezige hoeveelheid prikkende vegetatie uit te graven en uit hun hol te jagen. Voor het tweede deel, omdat hij meende sporen van autobanden te hebben waargenomen en, als derde, daar hij zich nog maar een tiental meters van het gewenste doel voor hun voorgenomen onderzoek bevond. Na zich voorzien te hebben van een vers gestopte en smakelijk brandende pijp verliet het duo het binnenste van de Landrover om hun aanschijn, ter plaatse, aan de al dan niet denkbeeldige personen en aan de algemene openbaarheid prijs te gaan geven. Deze, al dan niet denkbeeldige personen, vonden Blanco even later met een buiten zijn voegen gegroeid vergrootglas bezig de indrukken te bestuderen, die een of ander voertuig in de rulle grond daar ter plaatse had achter gelaten. "Een kort en zwaar voertuig", liet hij collega Andrei, die het onderzoek van die sporen nauwgezet volgde, weten. "Enig idee over het merk?", vroeg Andrei. "Weinig van te zeggen. Misschien een kleine vrachtwagen", was het korte antwoord.