Anorexia
van zonder voeding naar sondevoeding en mijn weg naar herstel
- Auteur
-
Angela Porceddu
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 4,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
past door brievenbus
(Nederland en België)
Samenvatting
Er zijn veel misvattingen over anorexia. Mensen denken vaak aan een graatmager meisje dat niet wil eten. Of dat het gaat om het nastreven van een schoonheidsideaal. Maar anorexia is veel meer dan dat.
Angela is een meisje van negentien jaar dat al een enige tijd strijdt tegen anorexia. Ze heeft hiervoor verschillende opnames en behandelingen gehad. Maar zonder blijvende resultaten helaas.
Ze vond haar motivatie terug mede door het schrijven van dit boek.
In haar boek vertelt ze niet alleen over de strijd tegen anorexia maar ook tegen een depressie en zelfbeschadiging.
Ze neemt geen blad voor de mond en is recht voor de raap. Geen geromantiseerd verhaal dus want anorexia is alles behalve dat...
Over de auteur
Angela strijdt al een enige tijd tegen anorexia, een depressie en zelfbeschadiging. In haar boek beschrijft ze voornamelijk haar gevecht tegen anorexia.
Hier heeft ze al veel behandelingen en opnames voor gehad, maar zonder blijvende resultaten helaas.
Lange tijd leek de hulpverlening haar ook niet te kunnen/willen helpen.
Ze besloot er een boek over te schrijven in de hoop hier haar motivatie uit te halen om toch door te vechten tegen het monster in haar hoofd.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463890335 / 978-94-638-9033-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 15-02-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 166
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Hardlopen, sportschool, buikspieroefeningen nog een stukje verder, want de calorieën van de borrelnootjes gisteren zijn er nog niet af. Nog een paar buikspieroefeningen, je bent er bijna, oh ja, de sportschool! Nog even extra lopen op de loopband en kijken in het vakje waar staat hoeveel calorieën je al hebt verbrand. Oeh, dat valt tegen. Hup, tandje erbij en gaan. Je hebt tenslotte teveel gegeten vandaag en dat moet er hoe dan ook weer vanaf.
Wat? Met de auto naar school, omdat het regent? Paniek. Nee, dat kan niet, zo verbrand ik geen calorieën. Nee, dank je, mam, ik ga gewoon fietsen. Ik trek wel een regenbroek aan; ik ben tenslotte niet van suiker.
Zo gaat het dus ongeveer elke dag in mijn hoofd. Om moe van te worden! Maar toch blijf ik toegeven aan de stem die mij vertelt dit allemaal te doen.
Natuurlijk is dit niet van de ene op de andere dag zo gekomen. Langzaam en heel geleidelijk is het in mijn hoofd geslopen, net een parasiet. Alleen is hier helaas geen medicijn voor en kan alleen jij ervoor zorgen dat je je leven weer in handen krijgt. Maar je hoeft het niet alleen te doen. Al is het heel moeilijk te accepteren dat je hulp nodig hebt en ziek bent.
Dit accepteren kost tijd, maar is wel de eerste stap naar herstel.
Ik was een jaar of dertien, toen ik op het voetbalveld een wedstrijd stond te spelen. Hier kon ik altijd zó van genieten, maar het enige waar ik toen aan kon denken was aan de dood. Een manier om zelfmoord te plegen, want het leven zag ik niet meer zitten. Ik had nergens meer plezier in. Hoe dat kwam? Ik had geen idee. Elke dag voelde zwaarder en was ik aan het overleven in plaats van leven. Ik had geen plezier meer in het leven en dacht vaak na over de dood.
Tja, wat een begin, hè, van zo’n boek, maar ik wil gewoon eerlijk zijn. En ja, soms is het leven niet mooi en is het gewoon kut. Dus sorry, maar dit is hoe het zit en dit was het begin van de depressie en van de anorexia. Ik wil geen geromantiseerd verhaal, want een depressie en anorexia zijn alles behalve dat. Het is een regelrechte hel!